Vikan - 09.04.1970, Blaðsíða 48

hnífinn af borðinu og bankaði
lauslega í glasbarminn. Svo rétti
hann hnífinn aftur til hennar. —
Viltu gera þetta fyrir mig?
Stúlkan horfði á Benjamín o^
hnífinn til skiptis um stund en
bankaði svo í glasið.
Benjamín fór upp á stólinn.
Stúlkumar á næstu borðum
höfðu þegar hætt að borða og
horfðu á hann. Smám saman
færðist þögn yfir salinn og á
endanum hefði mátt heyra
saumnál detta. Allir steinþögðu,
jafnvel hvítklædda fólkið hin-
um megin við afgreiðsluborðið.
Benjamin ræskti sig. — Eg er
að leita að stúlku, sagði hann og
rödd hans bergmálaði um sal-
inn. — Eg er að leita að Elaine
Robinson. Enginn hreyfði sig. —
Er einhver hérna sem þekkir
Elaine Robinson?
Ennþá var allt kyTrt og hljótt,
en svo réttu nokkrar stúlkur
víðsvegar um salinn upp hend-
umar. Benjamín beið þar til all-
ar höfðu rétt hendumar eins hátt
og hægt var, þá kinkaði hann
kolli.
— Má ég biðja stúlkurnar sem
hafa rétt upp hönd vinsamlega
að koma og tala við mig! sagði
hann. — Takk fyrir!
Hann steig niður af stólnum
og ýtti honum aftur að stúlk-
unni sem hafði lánað honum
hann. Hún settist og hélt áfram
að borða.
Stúlkumar sem höfðu rétt
upp hendur paufuðust rólega á
milli borðanna í áttina til hans.
Sú fyrsta kom til hans og horfði
rannsakandi á hann.
— Þekkir þú hana? spurði
Benjamín.
— Já.
— Hvar er hún?
— Eg veit það ekki, svaraði
stúlkan. — Er hún ekki hér?
Benjamín sneri sér að næstu
stúlku.
— Þekkir þú hana?
Hún kinkaði kolli.
— Veiztu hvar hún er? Er hún
ekki hér?
Verkir, þreyta í baki ?
DOSI beltin hafa eytt
þrautum margra.
Reynið þau.
ReMEDIA H.F
LAUFÁSVEGI 12 - Sjtml 16510
— Nei.
Stúlkan leit niður fyrir sig. —
Sennilega er hún í bókasafninu.
— Ertu viss?
— Eg held að hún eigi að fara
í próf seinna í dag, svo hún er
sennilega þar að lesa undir það.
Er eitthvað að?
— Nei. Hann ruddi sér braut
á milli stúlknanna. — Þakka
ykkur, sagði hann. — Þið getið
haldið áfram að borða.
Hún var ekki í bókasafninu.
í nærri því heila klukkustund
gekk Benjamín fram og aftur
um ganga, skólastofur, lesher-
bergi og inn á milli bókahilla
og leitaði að henni. Loks fór
hann að afgreiðsluborðinu rétt
fyrir innan aðaldymar.
— Er nokkur leið að finna
nokkurn í þessu húsi? sagði
hann.
Konan leit á hann yfir bók-
ina sem hún var að lesa og
brosti. — Nei, sagði hún.
Hann leitaði í bókasafninu í
klukkustund enn en fór þá aftur
til herbergis síns. Hann sá ekki
föður sinn fyrr en hann var
kominn svo að segja að dyrun-
um.
— Halló, Ben.
Hann snarstanzaði og leit upp.
— Pabbi?
— Eg held við ættum að tala
örlítið saman, sagði herra Brod-
dock.
Benjamín starði á hann um
stund en hristi svo höfuðið. —
Pabbi, sagði hann. — Eg — mér
þykir fyrir því, en ég má bara
ekki vera að því núna.
— Jú, ég er viss um að þú
mátt vera að því, Ben.
— Pabbi....
Herra Braddock rétti út hönd-
ina og tók í handlegginn á Benja-
mín. — Eigum við ekki að koma
inn?
Benjamín hikaði andartak en
ýtti svo dyrunum opnum og vís
aði föður sínum upp og inn í
herbergið sitt. Herra Braddock
stóð lengi eftir að hann hafði
lokað dyrunum og horfði á
Benjamín þar sem hann stóð við
skrifborðið.
— Eg veit ekki hvernig þú
gazt þetta, sagði hann loks.
Benjamín svaraði ekki en
starði í gólfið.
— Var það henni að kenna,
Ben?
— Nei, svaraði hann hljóðlega
og horfði niður á skrifborðið.
— Hvers vegna skeði þetta,
Ben?
— Eg veit það ekki.
Herra Braddock tók hvíta
skyrtu af stólnum við hliðina á
sér og settist með skyrtuna í
kjöltu sér.
— Setztu.
Benjamín settist, hægt og ró-
lega, án þess að líta á föður sinn.
— Hvenær byrjaði það? sagði
herra Braddock.
Benjamín andaði djúpt. — Eg
man það ekki, sagði hann.
— Segðu mér hvenær það
byrjaði, Ben, endurtók hann.
— f fyrrasumar, sagði hann.
— Það byrjaði nóttina eftir sam-
kvæmið sem þið hélduð mér til
heiðurs.
— Svafstu hjá henni þá nótt?
— Nei. Hún fór með mig upp
eftir matinn og sagði að ég gæti
fengið það hjá sér.
— Og hvað sagðir þú?
— Að ég teldi það ekki rétt.
— En hún hélt áfram að reyna
við þig?
— Nei.
— Heldur hvað?
— Eg hringdi í hana eitt
kvöldið. Eg var mjög miður mín,
og sagði henni að ég hefði áhuga
á að bjóða henni í glas.
— Hvar?
— Á hóteli.
— Hvaða hóteli?
— Pabbi — þetta er ekkert
ánægjulegt fyrir mig að vera að
rekja þetta allt saman!
Herra Braddock sat hljóður og
horfði á hvítu skyrtuna sem
hann var með í kjöltu sér. Það
var grafarþögn lengi.
— Jæja, pakkaðu niður, sagði
hann loks.
— Hvað?
— Nú förum við heim.
Benjamín hristi höfuðið.
— Taktu saman dótið þitt!
— Nei.
— Jú, Benjamín.
— Pabbi, sagði Benjamín og
stóð upp, — ég virði það við þig
að þér skuli finnast ég þess virði
að þú komir hingað til mfn. En
ég get ekki farið héðan.
— Vegna Elaine?
— Já.
Herra Braddock kinkaði kolli.
— Benjamín, ég vil ekki sjá að
þú hafir nokkuð meira saman
við hana að sælda.
Benjamín starði á hann. —
Pabbi, ég get ekkert að því gert.
— Þú verður að geta það.
— En ég get það ekki!
— Ben, sagði herra Braddock,
— ég ætla að segja þér svolítið.
Hann stóð upp. — Fyrir tveimur
dögum síðan sat herra Robinson
í stofunni heima hjá okkur og
grét eins og tveggja ára gamalt
barn fyrir það sem þú hefur gert
honum.
Benjamfn sagði ekkert.
— Hann var með ekka, Ben.
Hann barði krepptum hnefunum
í sófann eins og smábarn. Hann
var....
— Jæja þá!
Herra Braddock leit aðeins
lengur á son sinn en svo á ferða-
töskuna sem var á gólfinu. Hann
tók hana upp og opnaði hana á
rúminu.
— Þú átt tíma hjá lækni i
fyrramálið, sagði hann um leið
og hvíta skyrtan hvarf niður f
töskuna.
— Hvað?
— Þú átt tíma hjá geðlækni.
Benjamín steig eitt skref í átt-
ina að föður sínum. — Eg — ég
heyrði víst ekki hvað þú sagðir.
— Jú, þú heyrðir hvað ég
sagði.
— Nei, sjáðu nú til, sagði
Benjamín. — Það getur verið að
eitthvert vandamál sé hér á
ferðinni en það er ábyggilega
ekkert að mér í kollinum!
— Drífðu í þessu, Ben. Komdu
IIIM H DBmH IflHS Mlfl?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin NóL
SÍCast er dregiS var hlaut verSlaunln:
Svanhvít Stella Ólafsdóttir Hraunbæ 62, Reykjavtk.
Vlnnlnganna má vltja 1 skrifstofu Vlkunnar.
Nafn
Helmlll
örldn er & bls. 1S

48 VIKAN 15 «>*•