Vikan - 12.08.1993, Page 12

z
z
sínu taka á sig óendanlega
breytilegar myndir. Fátt jafn-
ast á við það að verða vitni að
þessum leik úti á rúmsjó. Og
að sjá Hafnarfjörð af sjó er
aukinheldur engu líkt.
BJÓR Í BÁT
Ætlunin var að selja veitingar f
skipinu þetta tvær til þrjár míl-
ur undan ströndinni. Þannig
ættu farþegarnir kost á að
renna fyrir fisk með stöngina í
annarri hendi en ískaldan bjór-
inn ( hinni. En fógeti er það,
heillin, en ekki ýsa sem kippir
▲ Skraut-
búnir
gestir viö
vígslu
Fjöruness-
ins aö
ganga frá
boröi.
MEÐ LÆGSTU LAUN
Starfsdagurinn er f lengra
lagi. Jóhannes er yfirleitt
mættur um klukkan tíu á
morgnana og er að þar til um
tvöleytið á nóttunni. Um helg-
ar mætir hann kannski örlítið
seinna en kemst þá ekki heim
fyrr en klukkan er langt geng-
in sex að morgni. Er maðurinn
þá ekki með rífandi tekjur?
„Nei, ég er örugglega með
lægstu launin hérna," svarar
Jóhannes og bætir við að
starfsfólkið hlæi að þessari
dellu í honum. Hann er þó 2
ekki af baki dottinn, segist 1
sennilega vera með lægsta
tímakaupið ef út í það væri
farið. Hann streðar við þetta

'ii ?.im
▲ Hér færir indíáni Jóhannesi og Fjörugaröinum sérofiö teppi
aö gjöf. Indíáninn þiggur víkingasverö sem þakkarvott fyrir
vikiö.
Jóhannes
stendur
fyrir alls
kyns
uppákom-
um og
margar
eru í
heiönum
siö þó
hann þver-
taki sjálf-
ur fyrir aö
vera
ásatrúar.
baki brotnu og sér fram á tíu
ára dagskrá með staðinn.
„Eftir um það bil tíu ár held ég
að ég verði búinn að gera allt
sem mig langar að gera með
Fjörukrána og -garðinn. Þá
verð ég farinn að endurtaka
sjálfan mig og það merkir að
ég eigi að fara að snúa mér
að einhverju öðru.“
Endurtekning er um þessar
mundir víðsfjarri aðgerðum
Jóhannesar. Hann stofnaði
nýlega hlutafélag um rekstur
skips, gamla Fagranessins
sem var áður í siglingum um
ísafjarðardjúp og Hornstrand-
ir. Það heitir nú Fjörunes og á
því geta gestir Jóhannesar og
víkinga hans siglt á vit mið-
nætursólar. Báturinn sá er
ekki fyrsta tilraun með slíka
þjónustu þvf í fyrra notaði Jó-
hannes gamla skútu, langskip
sem notað hafði verið við
gerð nokkurra kvikmynda. Má
nefna Hvíta víkinginn til sög-
unnar sem dæmi.
Stemmningin sem skapast
er engu lík þegar sólin hnígur
til viðar og myndar Ijósrák á
því sem næst spegilslóttum
haffleti. Hún leikur sér líka dá-
lítið við skýin sem í fjölskrúði
hvað fastast í öngulinn undir
þeim kringumstæðum.
Skringileg löggjöf segir nefni-
lega að þetta megi Jóhannes
vfkingur og vinir hans ekki
gera. Honum finnst þetta und-
arlegt, sér ekki hverju það
breyti í raun og skilur lítt í
þeim veitingamönnum sem
sagðir eru hafa kært hann fyrir
veitingu bjórs um borð.
„Það er annars ótal margt
hægt að gera um borð í
þessu skipi annað en að
drekka brennivfn," segir Jó-
hannes glaðbeittur en hann
sér fram á að bera sigur úr
býtum að lokum. Hann hefur
meðal annars farið með
skólabörn út á bátnum, veitt
sjókvikindi ýmiss konar og
langar til að standa fyrir sjó-
vinnunámskeiðum svo eitt-
hvað sé nefnt af þvf sem er í
deiglunni. Þangað til heldur
Jóhannes sig við víkingaveisl-
ur og fleira þjóðlegt framtak.
VANTAR SAMKEPPNI
Samkeppni er síðan eitthvað
sem hann segist hreinlega
sakna! „Nú finnst þeim kolleg-
um mínum hér í Hafnarfirði ég
vera hrokafullur með afbrigð-
um að segja svona. Svo er þó
ekki því um það bil sjótíu pró-
sent af Hafnfirðingum fara
enn til Reykjavíkur að
skemmta sér. Ég stefni auð-
vitað á að ná í þá og svo er
Reykjavíkin stór á íslenskan
mælikvarða. Ég sækist hins
vegar ekki eftir fólki sem er að
sækja staðina í kringum mig.
Þeir eru að stíla inn á þann
markað, unga fólkið. Ég vil
heldur fá hingað fólk yfir 25
ára og hefur tekist að halda
því þannig.“
- Af hverju ekki fólk um tví-
tugt?
„Það er bara meira vesen
með yngra fólk, það er fyrir-
ferðarmeira sem eðlilegt er og
eldra fólk verslar meira. Mér
finnst líka meiri kúltúr yfir
þessu. Hér á Fjörunni er píanó-
leikari sem myndar rólegheita
andrúmsloft með rómantískum
blæ, fyrir matargesti. Hins veg-
ar er Fjörugarðurinn mun fjör-
legri staður en samt sem áður
hefur meðalaldurinn haldist f
því sem ég hef talið æskilegt.
Víkingaveislurnar gefa síðan á-
gætlega af sér og það væri fá-
ránlegt að kasta þeim frá sér
eins og staðan er núna.“
AMERÍSKI
DRAUMURINN
Þegar Jóhannes er spurður
um áhugamál svarar hann því
til að reksturinn sé eiginlega
eina áhugamálið. „Kannski er
það ekkert sniðugt, að
minnsta kosti er konan mín
ekki í sjöunda himni alla daga
yfir þessu þrölti mínu. En ég
ætla í golfið þegar ég er orð-
inn gamall, sko, með rólegri
tíð og tíma. Annars er ég frek-
ar óþolinmóður að eðlisfari og
verð oft þreyttur á þessu eins
og gengur og gerist. Maður
fær alveg nóg stundum en
endurnýjast sem betur fer
reglulega,“ segir Jóhannes og
þrátt fyrir að hann sjái kannski
fram á rólegri framtíð þá er
hún langt undan. Hann segir
til dæmis eiga að vera hægt
að reka íslenskan veitinga-
stað erlendis sem gæti í leið-
inni verið ágætis landkynning.
Og einn af draumum Jó-
hannesar er einmitt að slá í
gegn í Bandaríkjunum. Amer-
íkanar, sem hingað hafa kom-
ið og sótt víkingaveislur, telja
margir hverjir að „ðí ameríkan
drím“ sé innan seilingar hjá
Jóhannesi ef og þegar hann
kemur þangað með starfsemi
af þessu tagi. 'Ef til vill eigum
við þá eftir að sjá mynd af
honum með gleraugu og
skegg við merki veitingahúsa-
keðjunnar „Hafnarfjarðar sýrt
slátur" eða eitthvað því um
líkt. Látum tíð og tíma leiða
það í Ijós. □
12VIKAN 16.TBL. 1993