Vikan - 12.08.1993, Side 16

„Hann hvorki latti mig né
hvatti. Sjálfur hefur hann verið
flugmaður í áratugi og þekkir
kosti og galla starfsins. Hann
benti mér á hversu erfitt gæti
verið að fá vinnu. Ég held að
hann hafi verið hræddur um
það í fyrstu að ég hefði ekki
nógu mikinn áhuga. Síðan
hann sá að mér var alvara og
þetta fór að ganga hjá mér
hefur hann stutt mig dyggi-
lega. Þegar við komum heim
á kvöldin erum við kannski ný-
búin að fljúga sitthvorri vélinni.
Þá berum við saman bækur
okkar um hvernig ferðin hefur
gengið og svo framvegis."
í HÁDEGISMAT
TIL KALIFORNÍU
„Dvölin í Bandaríkjunum var
mjög skemmtileg. Ég var í
Phoenix í Arizona, sem er
mjög miðsvæðis. Þess vegna
gat ég flogið til margra spenn-
andi staða á meðan ég var að
safna flugtímum í tengslum
við námið. Ég flaug til dæmis
til San Diego 09 Los Angeles
í Kaliforníu. Eg flaug líka
nokkrum sinnum til Las Veg-
as, gisti eina eða tvær nætur
og notaði tækifærið til að
freista gæfunnar i spilaköss-
unum. Oftast var ég ein í vél-
inni en oft fórum við tvö eða
þrjú saman á jafnmörgum vél-
um. Ég flaug einnig til Nýju
og fengið okkur morgunmat
áður en við byrjuðum í skól-
anum um tíuleytið. Stundum
skruppum við til Kaliforníu í
hádegismat. Á þennan hátt
gátum við slegið tvær flugur í
einu höggi, skemmt okkur og
safnað flugtímum um leið.“
STORKA SIÁLFRI
MÉR Í LISTFLUGINU
„í Bandaríkjunum lærði ég
einnig listflug, á æfingavél
eins og notuð var í hernum og
kallast T-34. Hún er eins
hreyfils, með skiptiskrúfu og
er 300 hestöfl - mjög kraft-
mikil. Ég lærði bæði
„Formation Flying“ sem kallað
er þegar tvær vélar fljúga
saman hlið við hlið og listflug
eða „Aerobatic".
Ég held að það sé spennan
og adrenalínið sem gerir list-
flugið svo spennandi - að
finna hvernig það streymir um
líkamann. Ég hafði engan
tíma til að hugsa mig um þeg-
ar mér var boðið í fyrsta flug-
ið. Ég stökk bara út í vél, ann-
ars hefði kannski kjarkurinn
fjarað út. Maður finnur hvernig
maður svífur um loftið, stund-
um mjög léttur eða mjög
þungur. Maður sér jörðina
koma þjótandi á móti sér -
fyrir neðan sig, ofan sig og
alls staðar. Þetta er ólýsanleg
tilfinning. Ég hugsa að ég hafi
Mexíkó og Texas.
Það er líka mjög fallegt í
Arizona þar sem ég var. Við
skruppum oft fljúgandi
snemma á morgnana til lítils
bæjar sem stendur mjög hátt
uppi og heitir Sedona, ekki
allfjarri þeim fræga stað
Grand Canion. Þetta er ekki
klukkutíma flug. Þess vegna
gátum við skroppið þangað
Lindu ber
sem flug-
manni
þessarar
flugvélar
íslands-
fiugs aö
standa viö
dyr vélar-
innar og
heilsa far-
þegum er
þeir stíga
um borö.
alltaf haft gaman af því að
storka sjálfri mér aðeins og fá
„kikk“ út úr spennandi hlutum
á borð við þennan.“
- Eins og teygjustökk?
„Já, ætli það geti ekki verið
svipað. Ég hef samt engan á-
huga á því, mér finnst líkam-
inn vera allt of viðkvæmur og
áhættan of mikil. Það þarf svo
lítið að koma fyrir til þess að
maður geti ekki starfað við
flugið áfram. Mig langar aftur
á móti mjög mikið að prófa
fallhlífarstökk og bíð eftir
heppilegu tækifæri. Kærastinn
minn er reyndar á móti þessu
- en ég ætla samt.“
- Hvernig iíkar honum aö
búa með flugmanni?
„Ég held að hann kunni
bara vel við það. Bróðir hans
er flugmaður og það er mikill
flugáhugi í fjölskyldu hans, þó
að hann hafi ekki sjálfur á-
huga á því að fljúga. Hann
hefur hins vegar starfað í af-
greiðslu íslandsflugs og er öll-
um hnútum kunnugur. Við
kynntumst einmitt þar.“
HÉLT AÐ ÉG
VÆRI FLUGFREYJAN
Linda hóf átörf sem flugmaður
hjá íslandsflugi í maí síðast-
liðnum. Hún var heppin því að
aðeins brot af þeim fjölda sem
náð hefur tilskildum réttindum
fær vinnu við flugið.
„Þetta er mjög skemmtilegt
starf - ég varð að minnsta
kosti ekki fyrir vonbrigðum
þegar ég byrjaði. Ég er því
miður aðeins ráðin fram í
september og þá tekur óviss-
an við. Gallinn er sá að mark-
aðurinn er lítill og ferða-
mannatíminn svo stuttur. Á
sumrin er þörf fyrir mikinn
aukamannskap, á haustin
minnka umsvifin verulega. Ég
fæ vonandi eitthvað að fljúga í
vetur. Ég verð svo bara að
bíða þangað til vorar aftur."
- Dæmigerður vinnudagur?
„Yfirleitt vinn ég í sex daga
og fæ frí í tvo. Það er mjög
misjafnt hversu mikið ég vinn
á hverjum degi, stundum flýg
ég kannski bara eina ferð en
flýg allt upþ í fjórar ferðir aðra
daga. Stundum er ég allan
daginn, stundum tek ég dag-
inn mjög snemma og er búin
á hádegi ellegar að ég fer að
fljúga seinnipartinn og flýg
fram á kvöld. Við mætum hálf-
tíma fyrir flug og byrjum á því
að kynna okkur veður á á-
fangastaðnum. Þvi næst ger-
um við hleðsluskrá og flugá-
ætlun. Loks hjálpar maður til
við að hlaða vélina og gera
hana klára, setja á hana elds-
neyti og svo framvegis. Ef við
erum í áætlunarflugi er stopp-
ið ekki nema um fimmtán
mínútur úti á landi og því þarf
allt að vera vel skipulagt.
Flugstjórinn segir þá hvernig
hann vill hafa hlutina, fer inn
og gengur frá pappírum og ég
hjálpa til við hleðslu eða af-
hleðslu vélarinnar - eða öf-
ugt. Síðan drífum við okkur f
loftið aftur.
Aðstoðarflugmaðurinn stend-
ur alltaf fyrir utan vélina og
fylgist með á meðan farþeg-
arnir eru að stíga um borð og
koma sér fyrir. Hann lokar
síðan dyrunum, athugar hvort
allir séu búnir að festa beltin
og svo framvegis. Um daginn
gerðist svolítið skemmtilegur
atburður. Þá vorum við með
fulla vél og ég stíg síðust um
borð eins og venjulega. Þegar
ég hef lokað og gengið tryggi-
lega frá hurðinni stendur kona
upp úr sætinu og segir: „Fyrir-
gefðu, vinan, sit ég í þínu
sæti?“ Hún hélt ég væri flug-
freyja sem þyrfti að tylla sér
meðal farþeganna á meðan
vélin tæki á loft.“
SÓTTUM VARAHLUT
TIL NOREGS
„Það gerir starfið enn fjöl-
breyttara að við fljúgum mikið
leiguflug, aðallega innanlands
en öðru hverju förum við til
Norðurlandanna, Þýskalands
og Frakklands. Við erum til
dæmis oft með íþróttahópa. í
gær fórum við með einn slík-
an til Akureyrar. Þá leggjum
við af stað um fimmleytið,
bíðum eftir honum meðan
leikurinn fer fram og fljúgum
svo til baka svona um ellefu-
leytið um kvöldið. Við fljúgum
líka mikið sjúkraflug og erum
þá kölluð til að nóttu sem
degi.
Eg hef flogið nokkrum sinn-
um til Grænlands í sumar.
Þegar við fórum síðast buð-
um við farþegum okkar upp á
svolítið útsýnisflug, það er of-
boðslega fallegt þarna. Fjörð-
urinn er þakinn ísjökum og
landslagið er hrikalegt. Oft
erum við send í ferðir sem
koma óvænt upp á með litlum
fyrirvara og af mjög mismun-
andi tilefni. Um daginn flugum
við til dæmis til Bergen í Nor-
egi til að sækja varahlut í tog-
ara sem bráðlá á. Við flugum
út á Beachcraftinum og sótt-
um tvo tfu kílóa kassa. Þegar
við komum með þá til Reykja-
víkur var þeim komið fyrir um
borð í Dorniernum sem flaug
með þá hundruð mílna á haf
út þar sem þeim var varpað
niður yfir skipinu.”
„OJ BARA - STELPA!"
„Mér hefur verið tekið mjög
vel af samstarfsmönnum mín-
um og hef ekki yfir neinu að
kvarta. Strákarnir eru að vísu
óvanir því að sitja við hliðina á
konu í flugstjórnarklefanum
en þeir hafa tekið mér vel,
þetta er bara tilbreyting fyrir
þá. Mér hefur alltaf þótt sjálf-
sagt að leggja þetta fyrir mig.
16VIKAN 16.TBL. 1993