Vikan - 12.08.1993, Side 47

koma mér beint að efninu. Ég
vil að þú finnir eldabuskuna
mína,“ sagði konan. Poirot
starði á hana. Hann varð
„Frú, þú hefur rétt fyrir þér
en ekki ég. Þitt sjónarmið á
fullkomlega rétt á sér. Þetta
verður tilbreyting fyrir mig.
„En er ekki líklegt að hún
hafi lent í einhvers konar
slysi? Ertu búin að sþyrjast
fyrir á spítölunum."
grána. Mjög heiðvirð mann-
eskja. Hún hafði unnið hjá mér
í t(u ár. Hún heitir Elísa Dunn.“
„Og höfðuð þið ekki átt í
mjög sjaldan orðlaus en nú
kom að því. Ég sneri mér
undan til að hylja ósjálfrátt
bros mitt.
„Þetta er allt vegna þeirra
hugmynda sem þjónustufólk
fær um að verða eitthvað
annað, eins og til dæmis vél-
ritunarstúlkur og ég veit ekki
hvað. Mér þætti gaman að
vita yfir hverju mitt þjónustu-
fólk hefur að kvarta - frí eitt
síðdegi og kvöld í hverri viku,
frí annan hvern sunnudag,
enginn þvottur, sami matur og
við hin - og aldrei notum við
smjörlíki heima hjá mér. Nei,
bara fyrsta flokks smjör.“
Hún þagnaði til að ná and-
anum og Poirot greip tækifær-
ið. Hann stóð upp og sagði yf-
irlætislega: „Ég er hræddur
um að þú hafir fengið rangar
upplýsingar, frú. Ég leita ekki
að horfnu þjónustufólki. Ég er
einkasþæjari.“
„Ég veit það,“ sagði hún.
„Ég var að segja þér að ég vil
að þú finnir eldabuskuna
mína. Hún fór út úr húsinu á
miðvikudag og sþurði hvorki
kóng né prest og er ekki kom-
in aftur.“
„Því miður rannsaka ég
ekki þess konar mál. Þakka
þér samt fyrir komuna.“
Konan var greinilega
móðguð.
„Svo að þannig liggur í
þessu, góði minn? Þú ert ef til
vill of stoltur? Rannsakar þú
einungis glæþi sem tengjast
ríkisleyndarmálum eða skart-
gripum greifynja? Ég skal
segja þér það að fyrir konu í
minni stöðu er starfsmaður í
þjónustuliði jafngildi höfuð-
djásns. Það geta ekki allar
konur verið eins og fínar frúr
sem skemmta sér með skart-
gripina sfna og perlurnar. Góð
eldabuska er góð eldabuska -
og að týna henni er jafnslæmt
fyrir mig og það myndi vera
fyrir ríka konu að týna perlun-
um sínum."
Poirot virtist ekki vita hvort
þetta væri móðgun við hæfi-
leika hans eða hreinlega fynd-
ið. Loks settist hann niður og
hló.
Aldrei fyrr hef ég leitað að
týndri eldabusku. Þegar þú
komst vonaðist ég til þess að
þú værir með mál sem varð-
aði þjóðaröryggi og þitt
vandamál er sannarlega jafn-
gilt því. Höldum áfram! Þú
segir að þessi dásamlega
eldabuska hafi farið út á mið-
vikudaginn og ekki komið aft-
ur. Það mun þá hafa verið í
fyrradag."
„Já, hún átti frí.“
„Það er einmitt það sem ég
velti fyrir mér í gær en í morgun
sendi hún eftir koffortinu sínum
- og skildi ekki einu sinni eftir
skilaboð handa mér! Ef ég
hefði verið heima hefði ég ekki
látið koffortið af hendi, fyrst hún
er svona ósvífin. Ég hafði nefni-
lega skroþpið til slátrarans."
„Geturðu gefið mér lýsingu
á henni?“
„Hún er miðaldra, þybbin,
með dökkt hár sem er farið að
neinum deilum á miðvikudag-
inn?“
„Alls engum. Þess vegna er
þetta svona furðulegt."
„Hvað eru margir í þjón-
ustuliði þínu?“
„Þær eru tvær. Þjónustu-
stúlkan mín heitir Anna og er
mjög góð stúlka. Hún er dálít-
ið gleymin og hugsar sífellt
um unga menn, en ef henni er
haldið við efnið er hún mjög
góður starfskraftur."