Æskan - 01.11.1963, Qupperneq 9

fí Att uppi í fjöllunum, þar sem
snarbrött klettabelti gnæfa há
°§ hrikaleg og virðast óyfirstíganleg
hverjum mennskum manni, þar er
heimkynni drekans ægilega, sem allir
1 iandinu óttast.
Wann hefur lifað þarna frá ómuna-
tið 0g hefst yjg f laellf einum dimm-
og stórum.
þótt hann sé svo ægilegur ásýnd-
11111 °g grimmur, að engin orð fái lýst,
|Ja leggja menn ætíð leið sína úr
byggðum landsins upp á fjöllin, því
1 lielli drekans er gull, gull í ótelj-
'Uldi tunnum og kistum.
'ijálfur liggur drekinn ætíð í hellis-
niUnnanum og gljáir á skrokk hans,
P;ikinn gullpeningum og sieikir hann
Pd með eldrauðri tungu sinni.
luá alda öðli hafa menn lagt land
Uudir fót upp í fjöllin af óslökkvandi
1 m eltir gulli, en enginn hefur kom-
. altur, líkami þeirra hafa árnar bor-
ll1 sjávar, og nú var þessi harma
'Hga svo gömul sem þjóðin, er landið
yggði. Konungur landsins liafði oft
15 boð út ganga, að hver sá, er
Uuuið gæti ;i drekanum, skyldi öðlast
<,|1(mu sína að sér látnum.
þögn öræfanna, hugfanginn í þessari
kyrrð í hinum undurfögru fjallasöl-
um um hásumarið, þegar næturnar
eru síbjartar og dagurinn og ljósið
taka völdin, þegar nóttin fellir álaga-
liam sinn og hverfur inn í ljósið með
deginum.
®ftir Jóhönnu Brynjólfsdóttur.
Nú
var svo komið, að landið var
lðið félaust, landsmenn höfðu lifað
eugí um efni fram og við blasti neyð-
arástand.
^ ^n víkjum nú sögunni að litlu
udabýli í einni afskekktustu sveit
Undsi
nm
ns. Þar býr bóndi með syni sín-
e,uum barna, Marxusi. Maríus
sextán ára að aldri og missti móð-
P lna> er hann var smádrengur, og
llu þeir feðgarnir haldið búinu sam-
aix.
^legar drengurinn situr einn yfir
Uu nralangt uppi í fjöllunum, er
°umræðanlega sæll í endalausri
llann
Og heiðalöndin friðsæl og unaðsleg
angandi af gróðurilmi seiða frarn
fyrsta ljóðið hans.
Sem öðrum sonum landsins berst
Maríusi til eyrna, hvernig hag lands-
ins er komið og grípur hann sterk þrá
eftir að reyna krafta sína og þol og
skýrir hann föður sínum frá þessari
löngun sinni.
En faðir hans segir honum að ekk-
ert vopn vinni á drekanum, en heyrt
hafi hann í æsku sinni, að eitthvað sé
]>að þó, er vinni á honum, en samt
viti enginn enn, hvað það er.
Og verður ]xað úr, að hann kveður
föður sinn og lieldur af stað úr heima-
högum. Það er heitt í veðri, hásumar,
þegar drengurinn leggur land undir
fót.
Giösugir vellirnir bylgjast í sumar-
golunni, stöku sinnurn þýtur fugl upp
fyrir framan hann, og söngur hans
kveður við um stund í kyrrðinni.
Glaður og liress heldur hann áfram,
þar til hann setzt niður á mosagróinn
stein og virðir fyrir sér fjölskrúðug
blómin, þreytan í limum lians vekur
aðeins fögnuð hjá honum að íá að
sofna undir berum himninum, láta
hugann líða inn í víðbláinn og svífa
inn í svefninn á vængjum sumarnæt-
urinnar. Hann vaknar árla við fugls-
kvak, sem þagnar óðar, lengi heyrist
ekkert lxljóð og drengurinn livílist
enn á mjúkum mosakodda og lætur
hugann reika áfram milli svefns og
vöku, unz hann er glaðvaknaður, tek-
ur mal sinn og fær sér bita, gnægð
bei ja þekur hlíðarnar í kring, og lxann
tínir sig saddan af bláberjum.
Oft verða á vegi hans lækir og lind-
ir með tæru bergvatni, þar sem hann