Æskan - 01.11.1963, Qupperneq 85

'7
BJÖSSI BOLLA
Teikningar: J. R. Nilssen. — Texti: Johannes Farestveit.
k Jtjössa tekst loks að ná í taumana
°g með miklum erfiðismunum getur
*1ann stöðvað klárinn fyrir framan
‘)a‘jardyiinar, en þar stendur úti fyrir
Kómul kona og hrópar til hans: „Þetta
er nú meira ferðalagið á ])ér, drengur
winn, og iivað er orðið af Pétri syni
minum?“ „Ja, hann datt nú hara út
úr vagninum á leiðinni," anzar Bjössi.
— 2. Ivonan spennir hestinn frá vagn-
inum. Klárinn skelfur allur og nötrar,
eh konan kemur honum samt með að-
stoð Bjössa inn í hesthúsið. Gamla kon-
an ætlaði að fara að gefa hænsnunum,
þegar Bjössa bar að garði, og tekur nú
til við ]>að, meðan Bjössi skýrir henni
frá ferðalagi sinu. — 3. Allt i einu
heyrist mikill hvinur og ]>au lita út á
veginn. Kemur ])á ekki Pétur hjólandi
á forngripnum. „Hvers konar farartæki
er þetta eiginlega?" iirópar gamla kon-
an. — 4 pétur getur auðsjáanlega ekki
slöðvað hjólið, og Bjössi lirópar af öll-
um kröftum til hans: „Stigðu á hrems-
Ulla> maður!“ — en of seint. Með miklu
1)raki lendir Pétur á lijólinu uppi ó
,röppunum og dettur þar af þvi, en
'' iólið fer allt i klessu og likist nú mest
^ólunni 8. Pétur er öskuvondur og
sÞarkar til hjólsins. „Þetta er mátu-
legt. Nú getur þú farið með það á forn-
gripasafnið, þar sem það á heima og
iivergi annars staðar. — 5. Pétur
skammar nú Bjössa fyrir áreksturinn.
„Og hvað ertu búinn að gera við Grána
minn?“ Bjössi furðar sig á því, að Pét-
ui' skyldi leggja í það að nota lijólið.
„Eg var neyddur til þess,“ anzar Pétur,
„en nú verður ]>ú að hjálpa mér inn
með mjölsekkinn, sem ég var að sækja.“
— (i. „Er þetta mjölið í jólabaksturinn?“
spyr Bjössi. Þeir taka sekkinn og bera
hann á milli sín að hjallinum, en þegar
þangað kemur, er hann farinn að létt-
ast nokkuð. Og ]>að kemur i ljós, að
það á sinar eðlilegu orsakir, þegar iit-
ið er á myndina.
^aw»aveðlilaap.
an^jðhlaup eru alltaf spenn-
p. ' bka „haunaveðhlaup".
lið *.1 ,;ilíendum er skipt í tvö
Un, |.e,n se,jast i röð silt hvor-
UleKin við horðstofuhorðið.
Hver þátttakandi hefur undir-
skál fyrir framan sig og sog-
rör í munninum. Á aukaundir-
skál við hliðina á nr. 1 i hvoru
iiði eru settar sex baunir. Síð-
an byrja nr. 1 i báðum liðum
samtimis og flytja svo hratt,
sem þeir geta haunirnar af
aukaskálinni yfir á sina eigin
með sogrörinu.
Það skal sjúga cina baun i
einu fasta á sogrörið og þá
þarf að draga vel að sér and-
ann. Þegar húið er að koma
öllum sex haununum yfir á
skálina, tekur hinn næsti við og
flytur baunirnar á sama liótt
yfir á sína undirskál o. s. frv.,
þar til sá siðasti í röðinni lief-
ur komið þeim öllum á sína
undirskál. Það liðið sigrar, sem
verður á undan að koma öllum
haununum yfir á seinustu skál-
ina.
365