Æskan - 01.01.1972, Blaðsíða 20

Leikcndur: Henri Dunant, stofnandi
Hauða krossins, borgarstjóri, her-
menn, konur sem úthluta niat, verzl-
unarmenn, liljómsveitarmenn, hjúkr-
unarkonur, slökkvil iósmafiur, lækn-
ar, húsmæður o. s. frv.
1. ÞÁTTUR
Sviðið: Leikl>átt liennan má færa
upp af heilli l>ekkjardeild eða fleiri
Imnnig að mikill fjöldi barna geti tek-
ið ])átt i honum. Leiktjöldin geta börn-
in gert, torg í miðju og kirkja, i bak-
sýn hæðadrög. Vinstra megin er svæði,
sem getur verið skrifstofa, með skrif-
borði fyrir miðju. Handan við skrif-
borðið er svæði, )>ar sem orustan við
Solferinó fer fram. Fallbvssur úr pappa,
hermenn bera byssur úr pappa, sverð
eða leikfangabyssur. Frönsku og austur-
rísku bermennirnir i mismunandi lit-
um einkennisbúningum. A leiksviðinu
hæð, sem Henri Dunant standi bak við
og virði fyrir sér orustuna, á sama hátt
og hann gerði ]>ann sögurika dag 24.
júní 1859, ]>egar orustan við Solferinó
(Heljarslóðarorusta) var háð. Leikþátt-
urinn hefst með ]>ví, að Henri Dunant
og borgarstjórinn standa og talast við
i skrifstofunni.
Dl'NANT (klæddur í livít föt, lieldur
á skjalatösku): I>að er sannarlega
gaman að koma til yðar, berra borg-
arstjóri.
HOHGAHST.IOHI (nýr hcndurnar óró-
legur): Sem horgarstjóri Castiglione
býð ég yður velkominn, monsieur
Dunant. .Tltlið ]>ér að dveljast lengi
hérV
DUNANT: Kg er bankastarfsmaður í
verzlunarerindum, ég átti lcið bér
um.
HOHOAHS IMOHl: l>að er leiðinlegt, ef
]>ér getið ekki staldrað við.
DUNANT: Segið mér... Kg bef bevrt,
að Frakkar séu að reyna að frelsa
landsmenn yðar frá Austurríkismönn-
um. Kn ég vissi ekki, að orustan v;eri
i nánd.
BORGAHSTJÓHINN: Komið og sjáið,
orustan er bættulega nærri, ef fer
sem horfir, nálgast bún borgina okk-
ar.
(Mennirnir tveir ganga út úr skrif-
stofunni og standa við bæðina og
lita yfir völlinn. Lúðurþeytarar og
trumbuslagarar berjanna koma bvor
frá sinni lilið inn á sviðið, |>eir snúa
og ganga út af lciksviðinu. Hermenn-
irnir koma hver frá sinni blið leik-
sviðsins, ]>eir hera hyssur og draga
fallbyssur, ]>eir leggja til orustu og
bcrjast af börku. Loftið fyllist ryki,
hávaðinn er ærandi. Hermennirnir
berjast í návígi, slá vopn bver úr
annars bendi. Hardaginn beldur
áfram. Smám saman lekst Frökkum
að brekja Austurrikismennina út al'
sviðinu, og |>ar beldur bardaginn
ál'ram, orustubljóðið beyrist óljóst.
Hcrmenn liggja eftir s:erðir 'og látn-
ir).
HKHSHOFt)IN(íI: Hermenn, við vinn-
um orustuna. .Afram! Sigur er i nánd.
FHANSKUH HKHMAÐUH I: Vindurinn
hjálpar okkur.
(Stúlkur klæddar sem ilalskar sveita-
stúlkur koma, hera vatnsflöskur, föt-
ur og mál, ganga um sviðið, gefa
særðum bermönnum vatn að drekka,
lllynna að |>eim og sýna, að |>eim er
annt um lif |>eirra. Kin ]>eirra verður
fyrir skoti og fellur).
AUSTUHHfSKl’H HKHMADUH 1: Vatn,
vatn !
FHANSKl'H HKHMADUH I tkemur með
vatnsflösku): Drekktu,. vinur.
AUSTUHHÍSKUH HKHMADUH I: Kall-
aðu mig ekki.vin, við eruin fjendur.
((íripur byssu, slær franska bermann-
inn i böfuðið, hann fellur og liggur
hrevfingarlaus.)
18