Valsblaðið - 01.05.1986, Blaðsíða 16

Á landsliðsæfingu 1960. Myndin er tekin í íþróttahúsi á Keflavikurflugvelli. Sigríður er
komin í dauðafæri en leikmaðurinn sem brýtur á henni — lengst til vinstri er enginn
annar en eiginmaður hennar, Guðjón Jónsson. Til hægri er ónafngreindur leikmaður
annars flokks í Keflavík en á línunni liggur Silja Hallsteinsdóttir.
konur sem þar voru fyrir. Fnmann Gunn-
laugsson þjálfaSi okkur og þá voru NorS-
urlandamótin einu tækifærin sem
kvennalandsiiðið fékk og skýrir það einna
best landsleikjafjöldann sem ég á að baki
12 landsleikir. Nú eru tækifæri kvenna-
landsliðsins mun fleiri þó svo að þau séu
alls ekki nógu mörg. Við æfðum á Kefla-
víkurflugvelli vegna þess að við áttum
engan sal sem var nógu stór. Þá spiluðum
við gjarnan æfingaleiki við 2. flokk karla í
Keflavík. Þetta var skemmtilegur tími hjá
okkur stelpunum og samstaðan hreint
ótrúleg.
Það var dekrað við okkur fyrir Norður-
landamótið 1964 sem halda átti hér
heima. I Valsheimilinu var kokkur sem
eldaði fyrir okkur og ég man að við lögð-
umst á gólfið og hvfldum okkur í svefn-
pokum eftir æfingarnar. Það var mikill
áhugi á kvennaboltanum á þessum tíma
og dagblöðin skrifuðu meira um kvenna-
handboltann en nú er gert. Fyrsti lands-
leikurinn minn var gegn Svíþjóð 1959 og
þá spilaði ég í horninu en náði ekki að
slora í þeim leik. Við urðum númer tvö á
mótinu 1961 og vorum ákveðnar að sigra
á næsta Norðurlandamóti sem halda átti
hér á landi 1964.”
brosir. ,,Við vorum oft ósammála eins og
gefur að skilja og við þrösuðum oft en það
risti ekki djúpt. Mér hefur alla tíð verið
hlýtt til Fram og jafnan haldið góðu sam-
bandi við féiaga Guðjóns og eiginkonur
þeirra. En auðvitað var maður alltaf tví-
efldur þegar spilað var á móti Fram,”
bætir hún við sposk á svipinn.
Hverjir voru erkijjendur ykkar í deildinni á
þessum árum?
„Deildin var nokkuð svipuð á þessum
árum. Ef til vill voru FFf-stelpurnar erf-
iðastar. Silja Hafsteins og Lína í FH voru
erfiðar og harðar. Þær spiluðu hraðan
bolta og léttan og gátu verið erfiðar viður-
eignar. Það var því sérstaklega skemmti-
legt að vinna þær. Þó er mér sérstaklega
minnisstæður leikur við KR árið 1961
sem við unnum 8-7 í æsispennandi leik.
KR-stelpurnar höfðu þá ekki tapað leik í
23 leikjum. Leikurinn var tvísýnn og
aldrei nema eins marks munur. Við
unnum með vítakasti á síðustu mínút-
unni. Þá ætlaði allt að verða vitlaust á
Hálogalandi,” segir hún og brosir við
endurminningunni.
Góð stemning á Hálogalandi.
Við ræðum um Hálogaland og Sigga
minnist þess hve góð stemning ríkti oft í
þessum gamla og lúna bragga við Suður-
landsbrautina.
„Einhvern veginn var alltaf sérstök stemn-
ing á Hálogalandi. Þrengslin voru mikil,
áhorfendurnir voru nánast ofan í leik-
mönnunum. Það kom því oft fyrir að við
duttum á áhorfendur í hita leiksins. Á
þessum árum voru kvennaleikirnir jafnan
settir á undan leikjum meistaraflokks karla
og því var Hálogaland jafnan troðfullt
þegar við spiluðum. Aðstaðan í þessum
gamla bragga var léleg og ég man að við
urðum að vera fljótar að klæða okkur og
koma okkur út úr búningsherbergjunum
til þess að strákarnir kæmust að. Það var
því ekki laust við að maður fengi víðáttu-
brjálæði þegar Höllin kom til sögunnar.”
Á árunum 1962-70 varð Valur tíu
sinnum Islandsmeistari kuenna í hand-
knattleik bæði á úti- og innimótum. Eins
ogfram kom héráðan byrjaði Sigga fljót-
lega að æfa og spila með landsliðinu og
varfyrst valin til æfinga árið 1959, aðeins
15 ára gömul og æfði og spilaði með
landsliðinu öll árin.
,,Já, ég byrjaði fljótlega að æfa með
landsliðinu og ég man að ég var sú eina úr
Val sem valin var, jafnframt sú yngsta sem
æfði með liðinu. Eg var dálítið utangátta til
að byrja með þekkti lítið þessar reyndu
Ákueðnar í að uinna mótið.
Og þið sigruðuð?
Já, enda var það ævintýri líkast. Mótið var
haldið í júní á grasvellinum í Laugardal.
Veðrið var mjög gott þó svo að rignt hafi
einn dag. Áhorfendur voru mjög margir á
öllum leikjunum og stemningin gífurleg.
Fyrsti leikurinn okkar var við Svíþjóð og
unnum við þann leik, eftir æsispennandi
viðureign. Sigurinn var óvæntur, og ég
man að ég skoraði þrjú mörk. Næsti leikur
var á móti Danmörku og gerðum við jafn-
tefli í þeim leik. Þá fengum við byr undir
báða vængi og við vorum farnar að trúa
því að við gætum unnið mótið. Þriðja
leikinn unnum við svo stórt á móti Finn-
landi eða 14-5 og síðasta leikinn á móti
Noregi unnum við 9-7. Það urðu gífurleg
fagnaðarlæti og við stelpurnar kunnum
okkur ekki læti lengi á eftir. Iþróttasíður
dagblaðanna voru yfirfullar af skrifum um
leikina og það ríkti hátíðarstemning í
Reykjavík. Eftir mótið var okkur boðið í
Ráðherrabústaðinn þar sem lokahófið var
og þar afhenti Gylfi Þ. Gíslason mennta-
málaráðherra okkur verðlaunabikarinn
við hátíðlega athöfn.”
Iþróttamaður ársins 1964
Eins og áður segir var Sigga kosin
íþróttamaður ársins fyrir árið 1964 og er
16 VALSBLAÐIÐ