Valsblaðið - 01.05.1986, Blaðsíða 39

,,Aldrei lent í Guðna rektor?”
„Nei það held ég ekki ég var svo
prúður. Hins vegar var mér og Lárusi
Hólm oft hent út úr tíma í ensku. Mig
minnir að mér hafi verið hent út 6 sinnum
og Lalla 7 sinnum yfir veturinn í 3. bekk.
Þetta var nú samt ekki mjög alvar-
legt. . . . ég og Lalli . . . afskaplega
mikil prúðmenni.
,,Varstu ekki með einhuerja fræga
kennara?”
„Jú, jú, t.d. Baldur Ingólfsson, Bingó,
sem kenndi mér þýsku þarna síðustu árin.
Ég hafði nú eitthvað slegið slöku við þegar
ég var hjá honum svo að hann rak mig út
úr munnlega prófinu (Torfi . . . Jú, jú
ég þekki hann, hann var svo ægilega
mikið prúðmenni . . .). Hann sagði að
það væri óvirðing við skólann að koma
svona illa lesinn í próf og bað mig vin-
samlegastað fara.”
„Suo uið snúum okkur aftur að íþrótt-
um afhuerju uarð karfanfyrir ualinu?”
„Einhvern tímann var ég í sundinu en
keppti aldrei neitt. Svo mætti ég jú á
æfingu hjá ruslinu í Val í fótbolta þegar ég
var lítill, en einhvern veginn fannst mér
það nú viturlegra að vera með tuðruna í
höndunum heldur en að elta hana út um
allt.”
Huenær fórstu suo í íþróttaskólann á
Laugaruatni?,,
Þangað fór ég árið 1978 og útskrifaðist
svo 1980. Þetta var mjög skemmtilegur
hópur sem var með mér þarna í skól-
anum, margir mjög góðir íþróttamenn.
T.a.m. spilaði ég blak með Atla Eðvalds-
syni, hann var nokkuð sleipur í þessu. Af
öðrum mönnum má nefna Sigurlás Þor-
leifsson, Hrein Þorkelsson, Leif Harðar-
son blakara, Samúel Orn Erlingsson og
Jakob Þór Pétursson. Hinsvegar fékk ég
nú bara að fljóta svona með, ég var nú
aldrei neitt góður í blakinu. Þetta er nú
eiginlega bara mont í mér að tala um
þetta. Samt tókst mér eitt árið að verða
íslandsmeistari og bikarmeistari bæði í
blaki og körfubolta. En það var mjög
gaman þarna á Laugarvatni. Þarna voru
samankomnir margir mjög skemmtilegir
„karakterar” sem krydduðu tilveruna.”
,,Geturðu borið saman körfuboltann í
dag uið boltann eins og hann uarþegarþú
byrjaðir?”
„Ég vil halda því fram að karfan sé mun
betri í dag en áður fyrr. Nú eigum við mun
fleiri góða menn og marga mjög efnilega
stráka - karfan er mun jafnari og mun
meiri breidd heldur en var þá. Svo er æft
miklu oftar núna, ég man að þegar ég
byrjaði þá æfði maður einungis tvisvar í
viku (og fór í Hollywood um he . . .). Þá
gilti einstaklingsframtakið mun meira, en
nú skiptir liðsheildin meira máli. Svo held
ég að varnarleikurinn sé mun betri, það er
mun erfiðara fyrir einhvem einn að
komast áfram.”
„Síðan koma útlendingamir, Torfi.”
„Já, fyrst komu þeir tveir, Jimmy
Rogers og Curtis Carter, ætli það hafi ekki
verið í kringum ’74-’75 eða ’75-’76.
Næsta ár á eftir voru svo engir ameríkanar
en strax ári seinna opnaðist þetta allt upp
á gátt þegar þeir komu Mark Cristiansen,
Rick Hockenos og Andy Piazza. Við þetta
kom nýtt blóð inn í körfuna hér á landi og
má segja að við höfum verið svolítið
heppin með það að þessir menn sem
komu þarna fyrst voru nokkuð góðir
þjálfarar og ágætis náungar. Þeir höfðu
verið valdir úr einhverjum hóp af leik-
mönnum en ekki eins og seinna varð að
VALSBLAÐIÐ 39