Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 8
8
hans. Hafði hún þá lokið lífsstarfi sínu, þurfti Jón
hennar ekki lengur við? Að sönnu leit svo út
fyrir manna 'sjónum, sem hann mætti ekki án
hennar vera, en guð vissi alt betur.
Jón varð kaupmaður og komst í auðugt verzl-
unarfélag í Reykjavík, en faðir hans og María bjuggu
saman eins og áður. Þegar hann kom heim til
sín, fanst honum hann vera þar gestur. Svo liðu
nokkur ár, og einu sinni fékk hann bréf að
heiman, sem færði honum þær fréttir, að María
væri þá dagana að trúlofast bókfærslumanni þeim,
sem Árni hét. Jón þekti þennan mann og þótti
heldur illa áhorfast. Maður þessi hafði sem sé
orðið uppvís að fjársvikum í Kaupmannahöfn og
nauðulega komizt undan hegningu. Hann brá sér
nú norður til systur sinnar, og lagði að þeim föð-
ur sínum og systur sinni, að hún skyldi hætta við
að giftast þessum manni, því af því myndi henni
ekki annað standa en óhamingjan ein. En honum
varð ekkert ágengt. Þau feðgin treystu betur fag-
urmælum Árna en þeim hörðu sökum, sem Jón
bar á hann. Árni gat sýnt beztu meðmæli, og
hann bar Jóni á brýn, að sakargiftir hans væru
ósannar. Svo jókst orð af orði og þau urðu leiks-
lokin, að Jón sagði í bræði sinni: „Ef þú giftir
þig þessum ærulausa manni, þá segi eg slitið allri
frændsemi við ykkur, og skiijum við svo fyrir
fult og alt“.
María giftist Árna og Jón efndi orð sín; hann