Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 27

27
loks öll, þótt þröngt væri, í vagninum hans, sem
rann hægt og hægt heim á leið.
Heim! — ó, það unaðsljúfa orð!
Heima fyrir beið heill hópur vinnufólks, sem
vakað hafði eftir húshónda sínurn; ætlaði það varla
að trúa augum sínum, er þeir sáu vagninn. Var
nú sjúka konan og börnin borin með mestu gætni
inn í eitt herbergið; þótt vinnufólkið þættist helzt
til fínt til að taka á þessum vesalingum.
„Búið upp rúm svo fljótt sem hægt er“, sagði
kaupmaðurinn.
„í stúlknaherberginu stendur rúm, sem enginn
sefur í“, sagði ráðskonan.
„Stúlknaherberginu? Búið um þau í svefnher-
berginu mínu, það er bezta herbergið í húsinu".
Hún hélt að húsbóndinn væri frávita, eða hún
hefði misskilið hann. „Fátæklingskonan sú arna“,
sagði hún heldur dræmt.
„Er systir mín“, tók hann fram í heldur byrst>
ur. „Hlauptu Pétur þegar í stað eftir lækninum".
Þetta var óðara gert, og að litilli stundu lið-
inni lágu börnin í hvítum og hreinum rúmum og
íéllu þegar í þægan bluud. Litla Sigga var eina
barnið, sem ekki fékst til að leggjast fyrir; hún
varð fyrst að líta eftir öllum hinum börnunum og
iíta síðan til mömmu sinnar. Hún gekk hægt og
hljótt á milli þeirra og mælti ekki orð frá vörum.
•Jón kaupmaður fyl^di henni með augunum og varð
alveg hriflnn af henni. Honum fanst eins og það