Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 30

30
hann á að sjá eins og hamingjusamur heimilis-
íaðir, sem kemur heim til sinna á kvöldin; augun
ijóma af sálaránægju, og þegar hann lítur á Siggu
litlu, eftirlætið sjálft, þá ljóma augu hans af óum-
ræðilegri blíðu. Og varla gat það verið, að hann
væri styggur í iund og þur á manninn, því þá
hefðu börnin sjálfsagt ekki þyrpzt að honum eins
og þau gerðu.
í dag var gamlárskvöld haldið hátíðlegt, alveg
eins og það hefði verið sjálf jólanóttin. Það var
kveikt á jólatrénu, sungnir jólasálmar, tínt af grein-
unum á trónu og góðgætinu skift á milli barnanna,
og loks borðuðu þau öll kvöldverð með mömmu
og frænda, að undanteknum Jóni litla, sem var 3
ára. Eins og nærri má geta, voru allir í bezta
skapi.
„Frændi, það hefir verið svo fjarska skemtilegt
í kvöld“, sagði Konráð litli—hann var sex ára —
þegar hann bauð góða nótt um kvöldið, „og þess
vildi eg óska, að jólin væru aftur á morgun“.
Sigga litla vafði sig fast upp að honum ást-
kæra frænda sínum, og hvíslaði hljótt í eyru hans,
þegar hún bauð honum góða nótt: „Manstu nú,
hvernig stóð á þennan dag fyrir ári síðan?“
Hann þrýsti henni að hjarta sér og sagði þýð-
lega: „Þá gerði guð mig auman, fátækan mann,
ríkan“.
Systkinin sátu lengi saman þetta kvöld;
hvað þau töluðu, veit enginn nema þau. En klukkan