Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 12

12
inum, hafa orðið honum nærgöngulli, ríka kaup-
manninum.
Yoru það nú þessar myndir frá iiðna tímanum,
sem svifu fyrir hugskotssjónum Jóns kaupmanns
að aftni gamlársdagsins ? Leit hann nú til baka
yfir æskunnar gullintíð ? Birtist honum nú móðir
hans með skæru augunum sínum, sá hann nú Maríu
systur sína með rósir í kinnum, mintist hann nú
þess, hve heitt þær elskuðu Nonna sinn — þrátt
fyrir alt? Hversu langt var nú ekki um liðið frá
því, er hann hafði verið ávarpaður með „Nonni
bróðir" eða „þú“. Hve nær hafði trygglyndur ást-
vinur faðmað hann síðast eða kyst hann heitum
kossi?
Loks varð honum reikað frá glugganum. Það
var orðið dimt úti, en inni í herberginu var alt
uppijómað. Hann hringir þá í ákafa, og inn kemur
vikapiltur hans.
„Hvers vegna hefirðu kveikt á öllum lömpun-
um?“ spurði hann byrstur.
„Vegna þess að — vegna þess að“ — sagði
pilturinn og stamaði.
„Slöktu á þeim undir eins“, skipaði húsbónd-
inn, heldur þungur á brúnina.
Þjónninn hlýðir þvi. „Hvað ætlar hann að
gera við alt þetta skraut, fyrst hann vill ekki líta
á það?“ tautaði þjónninn með sjálfum sér. „Hann
endar gamla árið jafn fullur úlfúðar og þverúðar og