Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 11

11
var útrekinn og illa ræmdur? Gat lionum í alvöru
að tala dottið í hug að telja sig í tengdum við
Jón kaupmann?! Og svo átti hann sjálfur að rétta
honum hjálparhönd til þess? Nei, aldi’ei, aldrei!
Hann var nú orðinn vanur við skilyrðislausa hlýðni
skrifstofuþjónanna, og skrifaði undir eins stutt og
laggott bréf til mágs síns, að hann mætti ekki láta
sér koma til hugar að flytja til íteykjavíkur, Og þar
með var búið.
En mágur hans fluttist til bæjarins engu að
síður. Jón fékk að vita það, sér til sárustu skap-
raunar, að mágur hans var seztur þar að, og jafn-
framt að þau hjónin drógu engar dulur á frændsemi
sína við hann, heldur gerðu sér far um að halda
henni á lofti við hvert færi, sem þeim gafst til
þess. Þegar hann var spurður, þessi ríkismaður,
hvað hæft væri í því, þá svaraði hann, heldur
stuttur i spuna, að hann ætti enga ættingja, og
hann þóttist ekki fara með nein ósannindi, því
hann hafði þegar fyrir mörgum árum siðan lýst
þvi skýlaust yfir, að hann kannaðist ekki framar
við systur sína.
Frá þeim tíma hafði hann ekki heyrt á þau
minst, einu orði, og þau létu ekkert til sín heyra.
Voru þau nú dáin, eða alveg komin í þroteðaflutt
hurtu aftur? Eitthvað af þessu þrennu hlaut að
hafa átt sér stað, því að annars myndi hann Árni,
svona lágsigldur, eins og hann var í hugsunarhætt-