Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 22

leg séð, að á dyraþrepinu sat lílill stelpuhnokki
sofandi. Hann laut niður, hrærður í huga, og lyfti
upp höfðinu á henni; hún opnaði þá undir eíns
augun og leit á hann-. í’að var sem hann grunaði.
— Það var sama litla stúlkan, sem kom til hans
um morguninn, og sama bréfið lá nú í kjöltu hennar.
En þá kom nokkuð fyrir, sem ekki er trúlegt. I
stað þess að reka hana í burtu, þá tók nú þessi
ríkiláti kaupmaður í höndina á henni og sagði svo
blitt, að menn höfðu aldrei heyrt tii hans hlýlegri
orð: „Komdu hingað inn“. Hann opnaði hliðið
og tók barnið með sér inn í herbergið sitt. Vika-
pilturinn kom nú inn i sömu svifum, afsakaði sig
og sagði, að hann hefði hvað eftir annað vísað
þessari litlu stúlku burtu og sagt henni, að hús-
bóndi sinn væri ekki heima.
„Það var gott“, svaraði Jón, en er pilturinn
ætlaði að leiða hana út, þá sagði hann: „Sleptu
henni og farðu leiðar þinnar".
Jón og litla stúlkan voru nú ein saman. „Hvað
heitir þú?“ spurði hann hóglega. En í stað þess
að svara, rétti hún honum bréfið; hann braut það
upp þegar. Hann varð náfölur í andliti, þegar hann
las þessi orð:
„Elsku bróðir! Eg er mjög veik. Vertu
nú vænn og komdu til mín, áður en það verður
um seinan. Fyrir guðs sakir komdu, og komdu
Vegna hennar móður okkar. Maðurinn minn ei'
dáinn, ég á 5 böm, og, ef ég dey, áður en ég f®