Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 45

HEIMILISVINURINN
45
sem er sunginn honum til lofs og vegsemdar. Hon-
höi ber öll dýrð á himni og á jörðu“.----------
Þetta var draumur, en hann átti bráðum að
'ætast. — Helgu varð æ þyngra. Systir hennar
vakti yfir henni dag og nótt.
„Systir mín, vertu róleg, gráttu ekki, eg á svo
Sott, eg fæ bráðum að sjá dýrðarlandið, sem mig
^reymdi", sagði barnið, „og þú kemur seinna.
Jesús tekur á móti okkur, hann er bróðir okkar,
við trúum á hann“.
Hún sagði þessi orð með svo innilegri barns-
'6gri gleði og trúnaðartrausti.
En Ásdís! Þorði hún að segja hið sama?
^at hún hiklaust komið og lagt alt, líf og dauða,
a hans vald? Hún las það út úr barnsandlitinu,
að Jesús getur gefið gleði og frið, hvernig sem á
8tendur. Barnið lá þarna dauðsjúkt og þjáð, en
ejgi að síður ijómaði gleði úr augum hennar —
Þ*áð var friðurinn, sem heimurinn fær ekki veitt,
°g heldur ekki tekið burtu.
Og hún fékk að sjá. dýrðarlandið. Hún dó
hieð bros á vörum og Jesú í hjarta.
Og nú var Ásdís ein — svo óttalega ein.
^hn þráði barnið af alhug. Nú fanst henni lífið
'era eintóm byrði — afarþung byrði — það hafði
lílist alt innihald, alt er gat gefið því birtu og yl.
^hn átti ekkert til að lifa fyrir.
„Þú átt að lifa mér“. Það var afarblíð rödd,
6l' hvislaði í hjarta hennar.