Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 10

10
annan. Þeir gefa þeim engin grið, hvorki nótt né
dag, ef þeir eru ekki sístarfandi að þvi, að útvega
sér fleiri og fleiri af þeim óvinum. Þeir blinda þá
svo, að þeir telja þá takmark sitt, en ekki hjálp
til að ná öðru æðra marki.
„Meira, meira, altaf meira!" varö orðtak Jóns
kaupmans alveg óafvitandi. Svo skrautlegt sem
húsið var, þá veitti það honum enga gleði, og
dýru réttirnir, sem stóðu á borðinu hans, voru
ekki eftir hans smekk; en þegar hann hafði grætt
peninga, mikla peninga, þá sást einskonar bros
iíða yfir hina steinköldu drætti í andlitinu, en aldrei
endrarnær.
Systir hans hafði nú skrifað honum fyrir hér
um hil 3 árum síðan. Hún bað hann að fyrirgefa
sér og bað hann að ráða sér heilræði. En lesa
mátti milli iínanna, að hún átti ekki láninu að
fagna. Maður hennar hafði aftur og aftur verið
rekinn frá starfi og stöðu; börnin þeirra 4 báðu
foreldrana um brauð, og þau höfðu oft ekki bita
brauðs handa þeim. Árni var brjóstveikur. Hann
hugsaði oft um að flytja sig til Reykjavíkur og
komast í nágrenni við Jón kaupmann, mág sinn,
og nú bað hann þess, að hann vildi á einhvern
hátt skjóta skjólshúsi yfir sig.
Það var eins og hvert þrumuskýið á fætur
öðru legðist yfir svip hans, þegar hann var að lesa
þetta bréf. Hann vildi komast þangað ólánsgarm-
urinri sá arna! Bókfærslumaðurinn, sem alstaðar