Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 17

17
skildinum stendur þá sjö ára gömul stúlka, mjög
íátæklega búin með bréf í hendinni.
„Hvert er erindi þitt hingað?“ hrópaði kaup-
tnaður byrstur. „Þú færir mér betlibróf, það má
eg eiga víst, en í minu húsi mega engar sníkjur
eiga sér stað; ég gef aldrei neinum neitt. Farðu
leiðar þinnar á augabragði".
Það var eins og litla stúlkan skildi ekki, hvað
hann sagði, því hún stóð grafkyr.
„Heyrirðu ekki?“ hrópaði hann aftur í bræði,
„farðu og taktu bréfið þitt með þér, flökkukindin
þín“. —
Nú skildi litla stúlkan ioks, hvað hann átti
við. Hún leit stórum augum á þennan reiðulega
nkismann og gekk steinþegjandi burtu.
En hvað gekk að kaupmanninum harðlynda?
Hann bregður höndum fyrir andlit sér. Ætli hon-
nm hafi orðið snögglega ilt ? Nei, hann tautar bara
,i sífellu: „Þessi augu, þessi augu“.
Innan stundar kemst hann aftur í ró, en nú
vill hann ekki taka á móti nokkrum manni framar,
heldur segir hann piltinum að menn hafi verið svo
skammarlega slórsamir í dag, að hann hafi orðið
úauðþreyttur á þeim; gengur hann svo leiðar sinnar
til þess að komast hjá að hitta nokkurn framar.
Honum hægðist um, þegar hann var kominn
sPölkorn að heiman, þar sem umferðin var minni.
í'angað komu engir til að óróa hann. Gamlárs-
hagurinn og nýársdagurinn eru honum óþægilegir
2