Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 41

HEIMILISVINURINN
41
fangelsið með mér. Þeim varð fljótt vel til vina;
hún kallaði óbótamanninn „frænda" og gerði alt,
sem hún gat, til að stytta honum stundir; hún
fasrði honum blóm og sat hjá honum stund og
stund og talaði við hann eins og börnum er títt.
Með hverjum degi, sem leið, fór eg glaðari í
huga og þakklátari úr fangelsinu; — þakklátur við
frelsarann, sem elskar syndarann og leitar að hinu
glataða og frelsar það.
Kveldið áður en átti að taka hann af lífi,
veitti eg hinum iðrandi fanga heilaga kvöldmáltíð.
Eg fékk leyfi fangavarðarins til að vera hjá fang-
anum seinustu nóttina. Hann þekti boð mitt, en
Mði ekki.
„Hann er hjá mér“, sagði hann rólegur. „Það
sr mér nóg“.
Andlit hans fölt og hart Ijómaði af himneskri
gleði. „Ó, kæri herra prestur", sagði hann, „fyrir
nokkrum dögum sagði eg við yður, að það hefði
0kki farið svona fyrir mér, ef guð hefði ekki tekið
barnið frá mér. Eg endurtek það núna, en ekki
með gremju eða ávítum, heldur með innilega auð-
]njúku þakklæti, því litla stúlkan var nokkurs kon-
ar hjáguð minn. Það er eitt, sem mig langar til
að biðja yður um: Látið þér taka marmaraplötuna
af leiðinu barnsins míns og setja þar lítinn kross í
staðinn. Á krossinum á að standa eitt einasta
orð — orðið „Jesús", J>vi nú er Jesús aleigan mín.
G. L. þýddi.