Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 31

31
12, er klukkurnar tóku að hringja inn nýja árið,
settist hann við orgelið sitt og söng með fögrum,
djúpum rómi:
„Sendu öilum gleði gnótt,
gefðu öilum sjúkum prótt;
forsjálausra faðir ver,
fylgdu þeim, sem viltur er.
Alls hins góða gjafarinn,
gef hið bezta — anda þinn,
sæla gerir hann oss hér,
himins til oss síðar ber“.
Nýja árið rann upp — skínandi heiður nýárs-
morgun. En hvað alt var nú umbreytt á heimili
kaupmannsins. Hann var ekki að nöldra í dag
yfir þeim, sem komu að óska honum til heilla, en
hvert skifti, sem barið var að dyrum, var sagt með
vingjarnlegri röddu: „Kom inn“! Allir voru vel-
komnir, því að þeir höfðu fyrir ári síðan óskað
honum svo mikils góðs, og allar þessar heillaóskir
höfðu rætst samstundis. Nýársgiaðningar voru
nieiri og betri en áður, og hverri gjöf fylgdi hlý-
legt orð.
En var þá Jón ríki ekki orðinn snauður, síðan
hann bætti 6 mönnum við á heimilið? Hafði
hann þá ekki orsök til að bera áhyggju fyrir fram-
tíð sinni, eða draga úr útgjöldum sínum að minsta
kosti? Nei, þvert á móti, hann hafði nú stöðugt
°pna hönd, hann gaf, hvenær sem menn leituðu
hjálpar hans, og reyndi þannig sannleika þessara