Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Blaðsíða 32

32
orða: „Enginn verður snauður af því að gefa
ölmusu". Á nýársdaginn í fyrra og í hinum lang-
vinna og þunga sjúkdómi systur hans, sem samvizka
hans áfeldi hann fyrir að hafa myrt, brotnaði pen-
ingavaldið á bak aftur, og hann hafði með heitum
tárum lofað guði að bæta yfirbrot sín, eins og hann
gæti. Barnahópurinn káti og um fram alt hinn
djúpi, kyrláti kærleiki Siggu litlu höfðu létt undir
með honum að lifa sínu nýja líferni, og ekki hafði
hann eitt augnablik iðrað þess, að hann aíréð
þegar í stað að taka munaðarleysingjana heim ti) sín.
En hvað það alt var nú öðruvísi i dag en fyrir
ári síðan! Kaupmaðurinn vissi nú, hver það var,
sem harðast knúði á dyr hans þann daginn, og
hann þakkaði guði, að hann hefði eigi hætt að
knýja á dyr hans, fyr en hann hefði um síðir slept
honum inn, — seint og um síðir.
Næsta morgun sá hann sveig af hfandi blóm-
um um myndina hennar móður sinnar, — hann
vissi vel hver hafði bundið hann — þá féllu hon-
um aftur tár af augum. og hann hrópaði upp og
sagði: „Mamma, mamma“, en sorgin hafði týnt
broddi sínum, því hann hafði nú lært að hrópa
af hjarta: „Drottinn minn og guð minn!“
Og þegar hann svo síðan gekk til kirkju og
heyrði klukknahljóminn alt í kringum sig, þá
fanst honum þær hljóma alveg ólíkt því, sem þser
höfðu hljómað næsta nýársdag á undan, þegar
stormarnir voru enn að geisa svo ákaft í brjósti hans.
j