Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Qupperneq 13

13
hann hefir alt af verið og sennilegast er að hann
verði á nýja árinu líka“.
Jón kaupmaður stóð enn iengi með andlitið
fast út við rúðuna. Loks víkur hann sér við og
snarast út úr húsinu sem skjótast, rétt eins og
einhver óvinur væri á hælunum á honum, sem
hann hlyti að flýja undan. —
Vér hittum hann aftur á stærsta veitingahúsi
bæjarins. Þar er glatt á hjalla og þar er honum
fagnað hjartanlega. Þar er hann sjaldséður gestur;
en þennan daginn gekk hann þangað, því hann
vildi vera einn. Svo var mikið á borð borið af
mat og drykk, að borðin svignuðu undir, og ekki
vantaði sönglistina yfir borðum; menn drukku
þar kampavínið hver í kapp við annan og svo
sungu þeir hver með sínu nefi „Lifi gleðin! Gleym-
ið öllum soi'gum!“ Að því búnu er farið að spila
og þá eru sungnar drykkjuvísur, en sumir hring-
sveiflast í fjörugum dansi. „Niður í gröfina með
gamla árið! Ó, að vér gætum gleymt því! Lifi
gleðin! “
Jón kaupmaður undi sér þó ekkilengi í þessu
samkvæmi. Áður en klukkan varð 12, tók hann
sig út úr því og hraðaði sér heim. Á götunum
sprungu púðurkerlingar, nokkrir reikuðu þar lítt
gáðir, og aðrir voru í „ástarleit“. Ljós voru i
flestum gluggum, hlátur og hávaði heyrðist víða.
Úr einu húsinu, sem Jón gekk fram hjá, heyrðist
sálmasöngur. Þar voru saman komnir ýmsir trú-