Muninn - 01.04.1958, Side 29

I
Bragi heitinn var, eins og áður er sagt, hlé-
drægur og óframhleypinn. Hann mun ekki hafa
ætlað sér til „auðs og valda“, heldur að lifa og
starfa sem heiðarlegxu: og gagnlegur borgari.
Hann lagð'i stund á Iæknisfræði, og efa ég ekki,
að því námi hefði hann lokið.
Bragi heitinn Egilsson líður öllum seint úr
minni, er honum kynntust. Hæfileikar hans og
óvenju heilsteyptur persónuleiki gera hann
ógleymanlegan. Minningin um hann er minning
um góðan dreng með göfugt hjartalag; minning
um trölltryggan vin og skemmtilegan félaga.
Arngrímur ísberg.
GEIR GEIRSSON
Mér er sannarlega ljúft að skrifa nokkur
kveðjuorð til þessa vinar míns, þótt ég hins veg-
ar viti, að mig muni skorta orð til að tjá þar
hug minn allan.
Geir Geirsson var fæddur 21. maí árið 1936 í
Reykjavík. Foreldrar hans voru Kristín Bjöms-
dóttir og Geir Sigurðsson. Föður sinn missti
Geir, er hann var á fyrsta ári, og hlaut hann því
nafn hans í vöggugjöf. Tveggja ára gamall flutt-
ist hann með móður sinni til Djúpavogs og hefur
átt þar heima síðan. Að afloknum barnaskólaár-
mn fór hann í Eiðaskóla og lauk þaðan lands-
prófi. Þaðan hélt hann til Laugarvatnsskóla og
dvaldist þar einn vetur, en kom síðan í 4. bekk
M. A. og lauk þaðan stúdentsprófi á síðastliðnu
vori.
Geir heitinn var höfðinglegur á velli og höfð-
ingi í lund. Yfir svip hans hvíldi ávallt einhver
heiðríkja og festa, sem skapaði honum þá virð-
ingu og traust, sem hann hvarvetna naut. Það
mátti með sanni segja, að hann var glæsilegur
fulltrúi íslenzkrar æsku.
Fyrstu kynni mín af Geir heitnum voru á
Laugarvatni. Hið geislandi lífsfjör þessa unga
manns laðaði alla að sér. Minningamar þaðan
eru mætar, imi ærslafullan imgling, sem var þó
alltaf bróðir í leik. Aftur bar fundum okkar
saman, er við komum í M. A. Þá hafði orðið
mikil breyting á Geir heitnum. í svip hans mátti
lesa festu og einurð þess manns, sem ætlar sér
ótrauður til vegs og frama. Allir, sem til þekkja,
vita,með hvílíkum glæsibrag hann braut sér veg.
Hann ávann sér þegar hylli nemenda jafnt
sem kennara og varð brátt stolt og stoð okkar
allra og aðalfulltrúi nemanda bæði utan skólans
og innan. ÖIl hans störf voru unnin af þeim
dugnaði og fórnfýsi, sem þeim einum er lagin, er
hafa góða sál og gott hjartalag.
Að afloknu stúdentsprófi hóf hann flugnám.
í það nám sem annað lagði hann hug sinn allan
og ávann sér þar virðingu og tiltrú, sem vænta
mátti.
En „vegir Guðs eru óraimsakanlegir“. Hann,
sem var manna líklegastur til að ná fram til vegs
og valda. er kallaður burt, á svo skjótan og
óhugnanlegan hátt, að við, sem eftir stöndum,
erum agndofa gagnvart vilja þess, sem öllu ræð-
ur. Við finnum nú betur en áður, hversu lítils
megnugir vér mennirnir erum.
Við drúpum höfði í auðmýkt.
Mér finnst sem ég heyri báruna við sandinn,
þar sem hann lék sér sem barn, íslenzku fjöllin,
sem hann átti að vinum, skólann okkar, sem
hann batt svo mikla tryggð við, hvísla brostnum
rómi, og ég tek undir af hjarta.
Vertu sæll, vinur og félagi.
Jónatan Sveinsson.
KJn||iSpjgj& Jóhann G.
iL Möller
M U N I N N 69