Heimir - 01.07.1910, Qupperneq 26

266
H E I M I R
arástmdmu til lan 'dir. GleSi er þess vegna hvíld frá áhvggjum
og aivðru. 3á hú í þi3 ek'<i þi er h rr ósSlileg og óheilbrigö’.
Hvenær vér erum áhyggjufull og hvenær glöö, hvenær alvarlega
hugsandi og hvenær léttlynd getum vér ekki ráöiö nema aö vissu
leyti; það er undir ótal tnörgum ytri atvikuin kQtniö. Geös-
hrje.'ingirnar rí-n eins auóveldlega og birur á vatni, þegar vind-
ur blæs yfirþað. En skemtanir eru haföar um hönd til aö hjálpa
mönnum til að varpa af sér áhyggjum og alvöru viö og viö, og
koiha þannig breytingu á hugarástand sitt, sein alt heilbrigt fólk
finnur aö þaö getur ekki án veriö. Þegar skemtanir eru notaöar
í þessum tdgangi, þá er langt fráþví aö þær leiöi út á villu götur,
en þegar þær bera alla alvöiu ofurliöi, þegar þær eru geröar aö
því eina, sem eftir er sókst, þá villa þær og glepja; því hver sá
maður, sem gerir þaö aö lífsstarfi sínu, aö skemta sér, hann mis-
skilur lífiö og sjálfan sig.
Vér þurfum ekki aö foröast skemtanir og gleöi í sjálfu sér;
vér getum ekki án hennar veriö í einhverri mynd; en vér þurfum
aö forðast allar skemtanir, sem ekki veita hressandi og endur-
nærandi gleöi. Ef skemtanir eru orðnar aö nautnum, seiii lama
þrótt vorn, sýkja hugsunarháttinn eöa veikia sjálfsviröinguna,
þá veröum vér aö forðast þær.
Hætta sú, sem getur stafaö af nhsbrúkun skemtana sr sjálf-
sagt víöa miklu meiri en hér á meðal vor. Satnt ættu allir aö
geta séö, aö vér miskrúkum þær á einn hátt. Vér höfum reynt
aö gera þær aö fjáruppsprettu fyrir félagsskap og ýms þarfleg
fyrirtæki, en með því höfum vér gert þær óuppbyggilegar og aö
leiöinlegri skyldu fyrir marga. Náttúrlega eru orsakirnar til þess
hverjum manni augsýnilegar, en afieiöingarnar, þegar þær eru
skaölegar, veiöur aö varast, hverjar sem orsakirnar eru,
Þaö er vafasamt hvort n,:kkur hlutur villir menn eins mikiö
út af þeirri braut, sern þeir æjtu aö ganga og þeirra eigið frain-
kvæmdarleysi. Þaö er til fjölda margt fólk, og vér þekkjum öll
eitthvaö af því, sem aldrei beitir kröftum sínutn til fulls af ein-
tómu dugleysi. Þaö er mjögalgengt að sjá ungt fólk meö fulluin
kröftum, bæöi líkamlegum og andlegum, í standandi vandræöum
með tímann, sern þaö hefir afgangs frá vinnu sinnu. Ef þaö eyðir