Heimir - 01.07.1910, Page 36

2 y6
H E I M I R
verö. Hún sýnir ástand, sem berdir á, aíi hún sé æfagömul.
Skurögoöadýrkun er talin sjílfsögö, og þ.ið er ekki álitinsyndaf
Míka, aö láta smíöa skurögoö lianda sjáifum sér. Þaö er aug-
sýnilegt, aö sagan hefir hlotiö aö veröa til áöur en fariö var aö
skoöa skurögoöadýrkun sem brot á nióti Jahve; annars mundi
höfundurinn ekki tala uin skurögoö Míka ávítulaust. Sagan
gefur eirmig merkilega lýsingu af landnámi Daníta. Þaö eru öll
iíkindi til aö sagan sé bygö á sögulegum grundvelli.
Sagan af níöingsverkinu i Gíbeu í ipkap. kemur heldur ekki
heim viö tilgang deuterónómiska útgefandans. I henni birtist
engin söguhetja, og ekki er heldur sagt frá neinum hreystiverk-
urn. Tilgangurinn rneö sögunni viröist muni hafa veriö, aö sverta
ættbálk Benjamíns. Sagan hefir ekkert gildi í sjálfu sér. I 20
kap. þar sem herferöinni á móti Benjainíns ættinni er lýst er
auðsjáanlega blandaö sarnan tveimur frásöguin. Tala liösinser
ákaflega ýkt, og sameining allra ættanna á móti Benjamínsætt-
inni, sem áherzla er lögð á, sýnir aö frásögnin er tihölulega
seint til oröin.
Þriöji hluti bókarinnar, sein byrjar þar sem sagan af Sam-
son endar hetír tvær sögur inni aö halda, sein viröast tilheyra
hinurn allra elstu munnmælasögnum, er fvrri sögurnar eru teknar
úr, en þær hafa enga þýðingu fyrir skoöun þá, sem deuterónóm-
iski útgefandinn heldur fram, nefnilega, aö tilbeiösla Jahve sé
launuö með velgengni, og tilbeiösla annara guöa meö eyöilegg-
ingu og böli. Síðustu tveir kap. virðast vera viöbætir viö bókina,
miklu yngri en sögurnar sjálfar, sem þeir eru tengdir viö, og
þeir sýna óvild og vináttu á milli ætta, sein skiljanlegt er aö hafi
varað niöur til stofnunar konungsríkisins og máske lengur.
Dóinarabókin er þá safn af eldgömlum sögum, sem í fyrstu
hafa veriö munnmæla sögur, og trúarbragöalegum og þjóöernis-
legum kenningum frá alt ööru tímabili, sem sögurnar eru ofnar
inn í. Sumar af sögunutn sýna ágætlega ástand þjóöarinnar á
því tímabili er hún var aö vinna undir sig landið. Sögur þessar
eru frá 11 og 12 öld f. K. og þaö er álitið aö Debóru söngurinn
sé frá 13 öld. Hvenær þeim var fyrst safnað saman*veröurekki
sagt, en einhverntíma á síöari hluta 7 aldar hefir deuterónómiski