Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1916, Qupperneq 26

226
Einar S. Frituann:
l IÐUNN
að öðrum konum, jafnvel fram á elliár: af því að
hún trúði mér samtímis fyrir þvi, að þú værir ein-
asta ástin í lífi hennar«.
Heimagangurinn rak upp á hann augun og varð
sleinhissa. En nú tók að rymja í stundaklukkunni
og luin tjáði þeim, að nú væri komið — miðnælti.
[A. H. B. þýddi].
Tvö kvæði.
Eftir
Einar S. Frímann.
I.
Er báran brotnar við steina.
Hún fædd var og alin við saltan sjó,
hún söng þar af gleði, lék og hló,
því sorg þá hún sá ekki neina;
og djarfhuga flaug hennar unga önd
um ævintýranna sólbjörtu lönd.
— En báran brolnar við steina.
Svo kom hann og heillaði hennar sál,
svo hugurinn varð eitt ástarbál.
— Hann hét því að elska hana eina. —
Hún gaf honum allan sinn áslar-auð,
hvort ævin færði þeim lán eða nauð.
— En báran hrolnar við steina.
Svo kvaddi hann hana’ eitl kvöld út við strönd.
Hann kvaðsl þurfa að sigla um ókunn lönd
og gæfunnar gengi reyna;