Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1916, Qupperneq 42

242
Magnús Stephensen:
[ IÐUNN
Nú er eftir að skýra frá röksemdaleiðslu Hersehels,
sem hann studdist við lil að geta gert þessa miklu
uppgötvun sína. Það kynni að sýnast undarlegt að
heyra, að uppgötvunin á hreyfingu sólarinnar alis
ekki var gerð með því að horfa á sólina. Allar al-
huganir á Ijósuppsprettunni sjálfri með öllum heims-
ins stjörnukikjum, gætu aldrei frælt oss um þessa
hreyfingu, af þeirri einföldu ástæðu, að jörðin, þaðan
sem þessar athuganir hljóta að gerast, tekur þátt í
henni. Farþegar í lyftingu á gufuskipi, sem heldur
leið sína í blæjalogni og dauðum sjó, verða ekki
varir við, að borðin og stólarnir í lyftingunni eru á
eins hraðri hreyfingu eins og skipið, einmitt af því
að þeir fara sjálfir áfram með skipinu. Ef þeir kæm-
ust ekki úl úr lyftingunni og gætu ekki lilið út um
gluggana, þá hefðu þeir enga hugmynd um, hvort
skipið væri á hreyfingu eða lægi kyrt, hvað þá lield-
ur í hvaða slefnu það færi eða með hvaða hraða.
Farþegarnir sjá samt, undir eins og þeir koma
npp á þilfarið og iíta á sjóinn kringum skipið, að
það er á hreylingu. Vér skulum hugsa oss, að ferðin
bráðum sé á enda, að hið fjarlæga land sé að koma
í augsýn, og þegar líður að kveldi, sést höfnin á-
lengdar, sem skipið á að leggja til. Hugsum oss, eins
og oft vill til, að höfnin liafi þrönga innsiglingu, og
að opið á henni sé auðkent með vitum, sínum lil
hvorrar handar. Meðan höfnin er enn þá í fjarska
nálægt sjóndeildarhringnutn, sýnast vitarnir renna
alveg saman, og nú þegar kvöld er komið og nóttin
orðin dimm, sést ekkert nema þessi tvö Ijós. Meðan
skipið er enn þá fáar mílur frá aðkomustaðnum, sýn-
ast ljósin fast saman eða sem eitt Ijós, en eftir því
sem fjarlægðin rninkar, sv'nast ljósin gera bil á milli
sín; skipið nálgast smátt og smátt, og bilið milli
ljósanna stækkar, þangað til loks, þegar skipið fer
inn í höfnina, þá er, i staðinn fyrir eitt ljós franr