Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Qupperneq 55

IÐUNN]
Danmörk og ísland.
245
leyndu fyrir almenningi hér í landi. Dómsmálaráð-
herra Zahle reyndi einu sinni, þótt ekki bæri það
neinn árangur, að fá eitt blaðið hér sakfelt fyrir um-
mæli sin um íslenzka ullarsendingu, og eins heflr
eitlhvað heyrst um örðugleika á innflutningi hesta
frá tslandi. En það er líka alt og sumt.
Og þó er þetta mjög alvarlegt mál. Í*ví að bæði
er það, að þetta gelur riðið hinum dönsk-islenzku
verzlunarviðskiftum að fullu, bæði meðan á striðinu
stendur og eins að því Ioknu, og svo virðist ísland
með þessu hafa fengið heimild fyrir kröfu sinni um,
að hin núverandi ríkistengsl, sem þegar er farið að
losna um æði mikið, verði upphafin. Það getur naum-
ast fengið oss mikillar liuggunar í þessu sambandi,
að ísland skuli einmitt nú, meðan á stríðinu stendur,
hafa fundið til þess, hversu lítill veigur er í hinum
dönsku stjórnarvöldum. Og þegar maður nú, eins og
dæmin sýna, getur ekki bent á neina kosti við sam-
bandið við Danmörku, heldur verður þvert á móti
að kannast við, að Danmörku hali virzt réttast, eftir
því sem á stóð, að láta ísland sigla sinn eiginn sjó,
þá getur maður jafnvel gleraugnalaust séð upphafið
að endirnum«.
Þannig hljóðar greinin. Auk þessa ræðir hún um
sölu Vesturheimseyjanna og fleira, og niðurstaðan er
sú, að á öðru leitinu haldi danska stjórnin sér alveg
hlutlausri og aðgerðarlausri um sambandið við einn
mikilsvarðandi ríkishluta, en á liinu leitinu sé hún
beint að gera gangskör að því að selja einn part
úr ríkisheildinni.
Vér íslendingar látum oss sölu Vesturheimseyjanna
engu skifta. En hálf-gaman þykir oss að þvi, að
Danir sjálfir skuli nú vera farnir að viðurkenna
bæði rétt vorn til þess að sjá oss sjálfir farborða og
eins hitt, að vér, einkum nú, höfum ekki haft mikið
gagn af hinni »föðurlegu verndarliendk Dana. Aldrei