Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Qupperneq 95

IÐUNN]
Ritsjá.
285
er öllu betur þjappað saman og eiginlega hver sagan ann-
ari betri: Hrólfur, Munaðarleysinginn, Örðugleikar (þótt
aftur kenni par nokkurs lausalopa í ræðu Pórðar), svo og
Hvalrekinn. Pað er nokkuð dimt yíir sögum pessum og í
peim kennir alvöru lifsins. Lítur helzt út fyrir að »Valur«
ætli að verða málsvari olnbogabarna pjóðfélagsins. Haldi
hann bara áfram, eins og hann er bj'rjaður, i fullu trausti
pess, að einhvern tíma, áður en langir tímar liða, muni
hann geta skrifað eitthvað stórverulegt og satt, pótt pað ef
til vill verði beiskt á bragðið. Þvi að eins verður pjóðar-
böl og mannúðarleysi bætt, að pví sé brugðið upp í sem
átakanlegastri mynd, sem menn eiga bágt með að gleyma.
Það varnar mönnum pess að gerast samseka hinum, er
syndgað hafa á meðbræðrum sínum. • Á. II. B.
Axel Thorsteinson: Ljóð og sögur, Rvk. 1916.
Guðm. Gamalíelsson.
Of snemma af stað farið, einkum með Ijóðin. Þau hefðu
flest mátt vera óprentuð. En sögurnar eru betri, meira að
segja miklu betri og málið á flestum peirra einkar viðfeldið.
Nokkuð eru pær pó einhæfar og leikiö helzt til mikið á
einn streng, ástina og tilfinningasemina, sem er næstum
pvi um of (sbr. söguna: Sigrún). Lang mcst prek og próttur
er í »Forherðing«. En — er ekki of snemma af stað farið
og er ekki betra að bíða? A. II. B.
Manfreð. Byron’s í pýðingu Matlh. Jochums-
sonar. 2. útg., Rvk. 1916, Guðm. Gamalíelsson.
Þarna hefir pjóðskáldið okkar fengið snyrtilega afmælis-
gjöf á áttræðis afmæli sinu, prýðilega útgáfu af Manfreð
hans og Byrons, pví að báðir eiga peir hann í ísl. pýð-
ingunni. Og aftan við útg. er allítarleg skrá yfir frumrit og
pýðingar Matthíasar, einkar kærkomið peim, er um hann
kann að rita siðar. Petta er ein af bókum peim, sem mér
mun pykja vænt um og ég oft mun blaða í, pegar hún er