Kirkjuritið - 01.04.1935, Qupperneq 18

138
Árni Sigurðsson:
Kirkjuritið.
in: „Taktu þá við öllu, sem ég á og gef þér“. Hann
gjörði svo. Og nú var alt fullkomnað, líf hans upp frá
þessari stundu óleysanlega bundið Kristi og vilja hans.
En nú blasti við vandamálið um köllunina, æuistarfið.
Eins og eldingu laust þeirri sannfæringu niður í sál
Stanley Jones, að nú yrði líf hans alt og starf að helg-
ast Kristi; hann yrði að hætta lögfræðinámi og gjörast
prédikari. Það kostaði hann nú sjálfan enga baráttu, að
breyta framtíðaráformum sinum; það var alt eins og
ákveðið af þeim vilja, sem var sterkari en hann sjálfur.
En móður lians varð bilt við þá fregn, að sonur hennar
ætlaði að verða fátækur meþódistaprédikari. Henni
þótti vænt um, að hann gjörðist kristinn maður, en
fanst það eitt nóg.
Nú átti Stanley Jones að sýna prédikarahæfileika
sína með því að prédika i kirkjunni tilsettan sunnu-
dag. Hann fékk þrjár vikur til að undirbúa ræðuna.
Kirkjan var full, þegar stundin kom, og hugði hann ræð-
una vandlega samda og vel undirbúna. Hann segir sjálf-
ur frá reynslu sinni í kirkjunni þennan fyrsta prédik-
unardag sinn:
. Þegar sálmur hafði verið sunginn, stóð hann upp og
fök að flytja mjög háfleyga ræðu. En snemma í ræðunni
veitti hann því athygli, að stúlka ein i hópi áheyrenda
brosti, er liann kom með mjög þungskilið vísindaorð i
ræðunni. Skildist honum þá, að ræðan náði engum tök-
urji, og truflaði þetta hann svo, að hann týndi gersam-
lega þræðinum í prédikuninni, sem átti að flytjast blaða-
laust, og fann hann ekki aftur. Gat hann þá ekkert ann-
að gert, en beðið söfnuðinn afsökunar á því, að hann
væri búinn að gleyma ræðunni. En er hann var á leið-
inni úr ræðustólnum i sæti sitt, heyrir hann röddina
segja við sig: „Hefi ég þá ekkert gjört fyrir þig?“ „Jú, alt
hefir þú gjört!“ „Hversvegna getur þú þá ekki sagt frá
því?“ „Ég skal reyna að segja frá þvi!“ Nam liann þá
staðar fyrir framan ræðustólinn og sagði: „Vinir minir,