Kirkjuritið - 01.04.1935, Blaðsíða 51

Kiriquritið. Stærð prestakalla: 171
að stríða", verði veittar „erfiðleikauppbætur á fjárlög-
um árlega“. Þó eiga þær „að falla niður að sjálfsögðu‘\
^þegar samgöngur batna og köllin verða bægari“. Með
öðrum orðum, þegar vegir eru orðnir svo góðir, áð
tært sé um kallið i beztu flutningatækjunum, þá liverf-
ur erfiðleikauppbótin. í því sambandi get ég ekki stilf
ntig um, að segja frá reynslu eins af prestum vorum,
sem nýlega kom til mín. Honum var falið að þjóna á-
samt sínu embætti öðru prestakalli, sem var prestlaust
i bili. Var bílfært á milli og komst hann fljótt áleiðis
a þann hátt. Hann fór nokkrar embættisferðir með
þessu móti, þótt kostnaðarsamt væri. Þá fer hann að
uthuga reikningshlið málsins og sá hann þá, að tekjur
þær, er hann átti að fá fyrir þessa aukaþjóhustu fóru
ullar í bílgjöld. Varð hann þá að breyta til og taka liest
sinn og ferðast á honum, eins og í gamla daga. —
Þá skulum vér athuga annað atriði, sem hlýtur að
koma til greina, þegar ákveða á stærð prestakalla hér á
tandi. Það eru störf þau, sem prestunum eru ætluð.
A að sjá svo um, að allhr timi presta og kraftar fari í
það að inna af hendi svonefnd „embættisverk“, eða á
einnig að gjöra þær kröfur til prestanna, að þeir reyni
að vera sem mest fyrir sóknarbörn sin og hafi aðstöðu
hl að kynnast sem flestum persóhulega?
Hér er um tvennskonar, næsta ólíkar kröfur til prests-
þjónustu að ræða, og varðar það miklu fjrrir söfnuð-
•na, hvort lilynt er að því, að siðarnefndu kröfurnar fái
uð komast í framkvæmd. Fái prestarnir ekki tækifæri
til að rækja sálgæzlu í söfnuðum sínum, verður ekki
hálft gagn af starfi þeirra. Mikið af starfi góðs prests
er unnið í kyrþey, í samtali við ein'n eða fáa, og þess-
Vegna er ekkert eins skaðlegt fyrir prestsslarfið og það,
uð náin persónuleg kynni prests og safnaðar séu gjörð
n,jög erfið eða að miklu leyti ómöguleg. Eigi prestur á
sunnudögum að geta svarað spurningum, sem safn-
uðarfólk hans spyr rúmhelgu dagana, eins og mikilhæf-