Kirkjuritið - 01.04.1935, Side 60

180
SigurÖur Gunnarsson:
Kirkjuritið.
einkennilegastur, að mér fanst. Tókst með okkur góð
vinátta. þótt allóskaplíkir værum, og hélzt liún óslitið
alla hina löngu ævi, er við lifðum saman. Hann var
prúður í framgöngu, óáleitinn, orðvar og orðfár, bland-
aði sér lítt saman við aðra en þá, er lionum voru að
skapi. Engum duldist, að skapið var mikið og festan
óbifanleg; fyrir því var það, að ófýsilegt þótti að troða
illsakar við hann, en kæmi það fyrir, sem örsjaldan
var, þóiti betur heima setið en farið. Nærri má geta, að
slíkur sem Björn var, stundaði hann nám sitt með hinni
mestu samvizkusemi og studdi ýmsa aðra, er skemra
voru á veg lcomnir. Reglusemi hans var og fráhær í
hverju því, er lionum var trúað fyrir, hvort sem var
umsjónarmannsstarf í bekkjum eða öðru. Af því er
sagt liefir verið er þvi engin furða, þótt hann leysti af
hendi stúdentspróf sitt með miklum lieiðri í júnílok
1870. Naut ég þá þeirrar ánægju að verða honum, ásamt
12 öðrum, samferða. Fram að hausti 1871 vorum við
háðir heima, en það sama haust gengum við á presta-
skólann og tókum þar embættispróf sumarið 1873. Um
prestaskólavist Björns er alt liið sama að segja og í lat-
ínuskólanum. Þaðan útskrifaðist hann með bezta vitn-
isburði bæði að lærdómi og hegðan allri.
Haustið 1873 fékk Eiríkur próf. Kuld Björn til að
kenna syni sínum Brynjólfi veturinn 1873—1874, og þótti
prófasti sú kensla með afbrigðum skýr og góð. Varð
ég þess var, er ég mörgum árum síðar varð sóknar-
prestur í Helgafellsprestakalli. Seinna dáðust einnig
margir að því, live ágætur barnafræðari séra Björn var.
Á öndverðu sumri 1874 sótti Björn um Iijaltastað
með Eiðum. Til sönnunar því, livers álits hinn ungi
maður naut þá þegar, set ég hér orðrétt útdrátt úr um-
mælum Péturs bislcups Péturssonar til landshöfðingja
við þetta tækifæri. Hann segir svo: „Um Hjaltastaða-
prestakall í Norður-Múlasýslu, sem laust er orðið við
fráför þarverandi prests og nú hefir staðið uppi liinn