Kirkjuritið - 01.04.1935, Qupperneq 53

Kirkjuritið.
StærÖ prestakalla.
173
eftir því sem fólki fjölgar. Er þó siður en svo, að með
slíkum tillögum sé verið að ganga á hlut fríkirkjumanna
eða gleymt að minnast starfs þeirra með þakklæti. Til-
lögurnar gjöra ráð fyrir, að söfnuður þeirra stækki í
sömu hlutföllum og þjóðkirkjusöfnuðurinn og að þeir
fjölgi prestum eftir þörfum.
Þá eru sveitasöfnuðirnir. Þar á að fækka prestunum.
Sveitamenn eiga að miklu leyti að láta sér nægja með
útvarp, að hlýða á messur frá höfuðstaðnum. I sveitum
er einnig gjört ráð fyrir að fækka kirkjunum. Alt gjört
til þess, að fjarlægðin aukist milli presta og safnaða,
þótt safnaðarfundir og héraðsfundir um land alt hafi
á síðustu árum einum rómi andmælt fækkun presta.
Með slíkum fækkunartillögum er lítið tillit tekið til
þarfa og óska sveitanna. —
Þá er enn þriðja atriðið, sem hér kemur til greina,
Það er fjárhagshlið þessa máls.
Þröngur fjárhagur ríkisins á nú sem fyrri að réttlæta
íækkun presta. Það er eins og það sé orðin föst regla,
að kjör presta megi ekki bæta á annan hátt en með nið-
urlagningu prestakalla. Þjóðin vex og þarfir liennar,
tekjur og gjöld vaxa ár frá ári. Eyðsla vex hröðum
skrefum og það i allskonar óþarfa og i óreglu, sem mörg-
um stendur mikill stuggur af. Alt virðist stefna út í
lausung, svo að sjálfstjórn og skapgerðarfe'sta er að
verða lítils metin hjá mörgum meðal þjóðar vorrar,-
Mörgum er ljóst, að slik mein verða ekki læknuð með
lagafyrirmælum. En þegar þetta sjúka aldarfar er að
heltaka marga meðal þjóðarinnar, þykir sumum nauð-
syn á að fækka sem mest þeim starfsmönnum þjóðar-
innar, sem öðrum fremur eiga að vera verðir trúar og
siðgæðis, án þess að nokkurt fé sé lagt til frjálsrar kirkju-
legrar starfsemi, sem áhugasamir leikmenn einnig gætu
tekið þátt i til aðstoðar í söfnuðunum. Að vísu er í
»Áliti“ nefndarinnar það talið prestakallafækkun tik
fiildis, „að með því mætti losna nokkurt fé, sem kirkj-