Kirkjuritið - 01.07.1937, Síða 22

260
Ásmundur Guðmundsson:
Kirkjuritið.
var ekki svo búinn sem ein þeirra.
Fyrst nú Guð skrýðir svo gras vallarins,
sem í dag stendur,
en á morgun verður í ofn kastað,
skyldi hann þá ekki miklu fremur klæða yður, þér
lítiltrúaðir?
(Matt. 6, 26—30. Lúk. 12, 24—28).
í ljóðunum eru sumstaðar stef og auka þau mjög á
áherzluþungann. í sæluhoðunum eru orðin: „Því að
þeirra er himnaríki“ stefið, og seinna í Fjallræðunni
standa þrjú erindi, þar sem þessar tvær hendingar eru
stefið: „Sannlega segi eg yður, þeir hafa tekið út laun
sín .... Faðir þinn, sem sér í leyndum, mun endur-
gjalda þér“.
Víða eru einnig kaflar i óbundnu máli settir þannig
fram, að þeir mynda andstæður eða hliðstæður ekki
síður en hendingar í bundnu máli. Er það jafnvel af
ýmsum talið eitthvert skýrasta einkennið á forminu,
sem hoðskapur Jesú birtist i. 441 dæmis má nefna niður-
lag Fjallræðunnar:
I.
Hver sem því heyrir þessi orð mín og breytir eftir þeim,
honum má líkja við hygginn mann, er bygði hús sitt á
hjargi; og steypiregn kom ofan, og heljandi lækir komu
og stormar hlésu, og skullu á því húsi — en það féll
ekki, því að það var grundvallað á hjargi.
II.
Og hverjum, sem heyrir þessi orð mín og breytir ekki
eftir þeim, honum má líkja við heimskan mann, sem
hygði hús sitt á sandi, og steypiregn kom ofan, og belj-
andi lækir komu og slormar blésu, og buldu á því húsi
— og það féll, og fall þess var mikið.
(Matl. 7, 24—27).
Engar gelur þarf að því að leiða, að þessi búningur