Kirkjuritið - 01.07.1937, Qupperneq 27

Kirkjuritið. Myndunarsaga Samstofna guðspj. 265
iðulega sögð sagan í heild sinni. Sjónarvottar hafa sagt
frá upphaflega eða þeir, sem vissu gerst af kristnum
mönnum um atlnirðina, og frásagan fengið svip af þvi.
Hún hefir einnig verið endurtekin svo oft, að festa hefir
komist fljótt á orðalagið. Upprisufrásögurnar liafa ver-
ið sagðar af þeim, er sáu drottin upprisinn, og sagan
um tómu gröfina á rót sína að rekja til kvennanna, er
komu að henni liinn fvrsta dag vikunnar, virðist hún
hafa staðið á nánu sambandi við frásögnina um kross-
dauða Krists og greftrun hans. Söfnuðir í Galíleu, Júdeu
og ef til vill víðar áttu sínar upprisusögur, og skýrist
við það misræmið í milli þeirra. Fjöldi manna hafði
séð Jesú upprisinn og bar fagnandi vitni um það. Sigur-
för kristninnar um heiminn var einnig talin sönnun um
upprisu hans og að hann væri með lærisveinum sínum
alla daga alt til enda veraldarinnar.
Þannig hafði píslarsagan, eða nánar til orða tekið
sagan um kvöl Jesú, dauða og upprisu, sína sérstöðu í
munnlegu erfikenningunni fyrir sitt levti eins og hún
liefir í guðspjöllunum.
Hvenær fvrst hefir verið tekið að færa píslarsöguna i
lelur, er ekki auðið að seg'ja. En mjög snemma mun
farið að segja frá henni í lieilu lagi og líður þannig að
þvi, að hún verði ritnð. Hvötin til þess var jafnskjótt
vakin sem fylgjendur Ivrists sáu, „að Kristur dó vegna
vorra synda samkvæmt ritningunum, og hann var graf-
inn, og að hann var upprisinn á þriðja degi samkvæml
ritningunum“, eins og' Páll postuli komst að orði í 1. Kor.
Píslarsagan skyldi vera hin mikla hjálpræðisprédikun,
sem sannfærði menn um það, að Kristur átti að líða
þetta og ganga inn í dýrð sína. Það hefir ekki verið
ósvipað um hana og frásagnirnar síðar um æfilok písl-
(uvottanna, Aeta martyrorum. Þær ern samdar fljólt
eftir dauða þeirra og hafðar svo ítarlegar sem kostur
er. Orð þeirra frammi fvrir valdhöfunum eru tilfærð
og í kvölunum og dauðanum, og atburðirnir raktir ná-