Kirkjuritið - 01.07.1937, Qupperneq 45

KirkjuritiS.
Prestaslefnan.
283
gera kirkjuna beinlínis grunsamlega i augum manna og
tæla menn frá henni, svo sem ræða væri þar um einhverja
vafasama stærð, sem ástæðulaust sé að binda lengur trúss við.
Við þá af vinum kirkjunnar úti hér, sem af vandlætingar-
semi vegna daufs kirkjulífs vor á meðal —• því að einnig hér
heyrast slíkar vandlætingarraddir frá mönnum, sem vilja kirkj-
unni vel — langar mig til að segja: Látið kirkjuna í friði, þvi
að hún er Guðs verk og Guðs eign, en ekki manna. Kirkja
Guðs á meðal vor á ekki sök á deyfðinni, heldur lýður sá, er
telur sig kirkjunni fylgjandi. Ef starf kirkjunnar nær ekki til-
gangi sinum með þjóð vorri, er það ekki henni að kenna, heldur
kirkjunnar lýð. Hjá kirkjunni sem Guðs stofnun er ekki um
nein gjaldþrot að ræða. Hún hefir ekki í neinu brugðist hlut-
verki sínu, en það er syndugur kirkjunnar lýður, sem á ýmsan
hátt varnar því, að hún nái tilgangi sínum meðal vor. Þegar það er
Iátið heita svo sem kirkjan sé orðin gjaldþrota, af því að henni
hefir ekki tekist að ryðja syndinni og dauðanum burt úr heim-
inum, þá mætti með jafnmiklum sanni segja, að Guð væri orð-
inn gjald])rota af því að hann hefir ekki rutt hinu illa burt af
jörðinni og fyrir löngu breytt henni í jörð, þar sem réttlætið
eitt rikir!
í stað þess að áfellast kirkjuna, óvinum hennar til ánægju,
gerðu menn vel í að minnast þess, að kirkjan er oss kristnum
móðir. En móður vora ber oss að heiðra, eins og vér munum
frá 4. boðorðinu. En það gerum vér sízt með áfellisdómum um
hana fyrir misfellur á kirkjulífinu eins og það bærist í skjóli
hennar og kirkjan, liin guðlega stofnun, á enga sök á, lieldur
sá lýður, sem prýðir sig með nafni kirkjunnar og telur sig
henni fylgjandi, en gleymir því, að hann hefir skyldur að rækja
gagnvart kirkjunni, hvort sem ræða er um presta eða leik-
menn, og þá fyrst og fremst þær að gera henni sem hægast
fyrir með að ná ákvörðun sinni. Að þvi viljum vér vafalaust
allir vinna, og mætti þessi prestastefna vor verða til þess að
efla áhuga vorn i því tilliti, þá er vel farið.
Síðan er vér siðast komum hér saman til prestastefnuhalds,
hefir enginn þjónandi presta vorra andast. Aftur hafa 4 upp-
gjafaprestar dáið, þeir séra Ólafur Sæmundsson, séra Ilálfdan
(iuðjónsson vigslubiskup, séra Sigfús Jónsson og séra Guttorniur
Vigfússon .... Viljum vér nú votta minningu þessara látnu
bræðra vorra og samverkamanna virðingu vora með því að
rísa á fætur.
Þá hafa á árinu látist tvær prestsekkjur, líristin Jónsdóttir,