Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 10

4
C. E. M. Joad:
Jan.-Febr.
sérhvert böl, er að mannkyninu amar. ÞaS er mjög ein-
föld uppgötvun. Hún er blátt áfram sú, að mennirnir
skuli læra að elska hverir aðra“.
Ég reyni alltaf að vera kurteis í bréfaskrifum, svo
að ég skrifaði aftur og þakkaði bonum fyrir uppgötvun
lians og bað bann að vera svo vænan að senda mér
nánari fyrirmæli til að brinda þessu í framkvæmd.
Hann svaraði á þá leið, að bann fyrir sitt leyti teldi það
nóg, að bann hefði uppgötvað þetta. Heimfærsluna í ein-
stökum atriðum léti bann sér nægja að fela öðrum
minni mönnum eins og t. d. mér.
Þessi bréfaskifti, sem átlu sér stað í raun og veru,
hafa táknrænt gildi. Virðum fyrir oss kristnisöguna.
Um 2000 ár hefir mönnum verið sagt það frá 100000
prédikunarstólum í miljónum ræðna, að þeir eigi að
vera ljúfir, góðir, ástúðlegir og óeigingjarnir, að þeir
skuli ekki binda hug sinn við jarðneska hluti. heldur
himneska, að þeir eigi ekki að gjalda illt með illu held-
ur góðu; að þeir eigi að bugsa um náunga sína meir
en sjálfa sig og Guð meir en allt annað. En liver er á-
rangurinn? Eftir alla þessa siðgæðisboðun um 2000 ár
ber hegðun alls þorrans í -— livað skulum við segja —
London nú á dögum og kannske mætti bæta New Yorlc
við — ekki af almennings hegðuninni í Aþenu binni fornu.
Að sumu leyti er hún ef lil vill nokkru betri, en að
surnu einnig lakari.
Engu að síður þyrstir nú jörðina eftir frjóvgun trúar-
innar að ofan — meir en nokkru sinni fyr. Heimur vor
befir séð kynslóð komast á legg án kvers eða trúarjátn-
ingar. Það er nýstárlegt fyrirbrigði. Hver kynslóð manna,
sem lifað hefir, á öllum öldum, hefir átt eittbvað til að
trúa á, eitthvað til að tilbiðja. Vér getum ekki ætlað
annað en að því sé þannig farið, af þeirri ástæðu, að
það sé þörf allra manna að tilbiðja og trúa, svo að, ef
þessi kynslóð er ekki eitthvert líffræðilegt afbrigði, sem