Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 23

Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 23
Kirkjuritiö. Uppl. verkm. og málfarsm. þjóö. 17 ari manngildiskröfu til hvers manns um að duga, og duga vel. Hér var skóli, sem örvaði greind, getu og sómatilfinningu. Þessi skóli var við almenn áhrifavöld, er íslenzkt þjóðerni tók að vekja eftirtekt og aðdáun merkra erlendra fræðimanna. Nálega hvert mannsbarn í landinu nam í þeim skóla. Margir þeirra, sem uxu til félagslegrar forystu, andlegrar og veraldlegrar, höfðu framan af æfinni verið í hópi hinna högustu verkmanna, töldu sér það jafnan heiður og fundu í því gagnsemi fyrir forystustörfin síðar. Af ýmsum samvirkum ástæðum er þessi mannbæt- andi verkmenning íslendinga i upplausn. Þess gerasl glögg dæmin, að í augum mikils fjölda manna er aðal- atriðið ekki framar verkheiður, heldur verkalaun. En því heldur enginn fram í alvöru, að sá, sem hætir kaup- kjör sín, hversu rétt og nauðsynlegt sem það kann að vera, sé að græða, ef manngildi hans hrakar jafnframt. Hér eiga við orð Meistarans: „Þetta har að gera en hitt eigi ógert að láta“. Með liruni sannrar verkmenningar er fleiri stoðum þjóðmenningarinnar hætt. Og hæti þjóðin ekki ráð sitt í þessum efnum, verður minna skrifað af dómbærum mönnum um yfirhurði íslenzks þjóðernis, þegar líður á þessa öld, en gert var á 19. öld. II. Málfarsmenning íslendinga, eða orðbragð, er í upp- lausn. Á ég i því sambandi ekki við heina afhökun og úrkynjun tungunnar sjálfrar, svo sem ambögur, hljóð- villur, orðskripi og óþarfa og smekklausa upptöku er- lendra orða, heldur það, að í seinni tið hefur þjóðin leyft sér og vanið sig á svo taumlaasa notkun áherzlu- orða í ræðu og riti, að til vandræða og vansæmdar horfir. Það, sem flestir menn, innlendir og erlendir, telja þjóð vorri öðrum fremur til vegs og verðleika, er liin forna sagnaritun. En hennar prýði er það að vera fá-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.