Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 31

Kirkjuritið. Hrun — viðreisn. 25
byggja fegurri musteri um víða veröld en nokkru sinni
bafði áður þekkst.
Sitja ekki einhvers staðar í heiminum nú menn, sem
með Guðs hjálp verða þess megnugir að bvggja must-
eri nýs, fegurra lífs á brennandi rústum tuttugustu aldar
nienningar? Finnast ekki í liverju landi einliverir svo
samstilltir menn til góðra átaka, sem ná að safna saman
öllu því lialdbezta og fegursta úr lífi og menningu kyn-
slóðanna og forða því úr því ægilegasta hruni, sem sagan
kann frá að herma? En til þess að slíkt megi lánast, þarf
vakandi samhug, einbeitan vilja og trú á sigurmátt
þess góða.
Mættum vér eigi vona, að einnig hér á landi takist að
slá svo sterkum varnarhring um helgustu dóma íslenzkr-
ar menningar og þjóðlífs, sem ekki takist að rjúfa á
þessum tímum upplausnar og' hruns? Einnig vér erum
stödd í mikilli hættu og þurfum að samstilla alla beztu
krafta þjóðarinnar til úrlausnar örlögþrungnum vanda-
málum. Einnig' vér þurfum að striði loknu að geta sótt
fram til nýrrar menningar og uppbyggingar.
En blysberar nýrrar menningar, hvar munu þeir fá
eld í þessari voðanótt til þess að kveikja með á blvsum
sínum?
Hvar — nema í eldi þeirrar trúar og þess kærleika,
sem Jesús Kristur hefur kveikt á þessari jörð. Slíkum
dýrðarljóma stafar enn af persónu hans, sem nægja
mun til þess að slökkva hatur þess myrkurs, sem nú
grúfir yfir mannlegu lífi. Slíkur ofurmáttur stendur
enn af persónu hans, að nægja mun til þess að endur-
leysa á ný þennan heim, sem er að farast í grimmd og
guðleysi.
Efnishyggjan hefur leitt yfir heiminn dóm tortíming-
ur. Nú ætti hverjum að vera Ijóst hvilík bölvun bíður
þeirra kynslóða, sem gefa sig á vald grimmdar og hat-
urs, og hvílík lífsnauðsyn það er að rækta mannshug-