Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 75

Kirkjuritið.
Frá norsku kirkjunni.
69
biskupsdæmi sín i skjóli lögreglunnar. Á réttindi einstakra heim-
|la hefir einnig verið gengið. Biskupar vorir leiddu rök að því
1 bréfi sinu til Skancke kirkju- og kennslumálaráðherra, dags.
^4. febr. 1942, að æskulýðslögin nýju brytu í bág við heilög
rettindi foreldra, er slita ætti frá þeim börn þeirra eldri en tiu
ara °g beita jiau áróðri, sem óteljandi foreldrar ætla ósamrým-
unlegan boðum samvizkunnar. En Jdví meir sem börnin voru
beimtuð til Quislingsþjónkunar, því liarðari urðu andmælin.
’oreldrar, sem reynt hafa að vernda börn sín fyrir því, að lög-
’eglan sækti þau, liafa verið sendir í fangelsi. Vér sendum kveðju
%ora öllum norskum foreldrum og biðjum þá að bregðast ekki
samvizku sinni, hversu miklar fórnir, seni það kunni að kosta.
refi voru til forsætisráðherrans út af grimmúðgri meðferð á
Gyðingum hefir verið látið ósvarað. Sorg og óhægindi vaxa með
úegi hverjum. Bæði prestar og aðrir eiga á hættu ofsóknir sök-
Um trúar þeirra. Eftir allt, sem á undan er gengið, teljum vér
Sagnslaust með öllu að snúa oss til ríkisvaldsins, en vér mælum
<l bennan hátt til safnaða vorra og heitum. á þá að vera á verði
°g halda málfrelsi og samvizkufrelsi óskoruðu.
Boðskapurinn endar á bæn um styrk handa kirkjunni og
leimilunum til að standa stöðug og bænum fyrir foreldrum,
iskupum og prestum i fangelsi og útlegð, fyrir ísrael og of-
sækjendunum.
Leikmannsrödd.
(tír bréfi til Á. G.).
Hvaða ráð eru nú til þess að fá fólkið til þess að sækja
betur kirkju? Ég býst ekki við, að þér eða aðrir geti
svarað því. En þrátt fyrir það er það gáta, sem þarf að
t’aða. Fólkið hefir svo margar viðbárur. Margir segja,
að þeir þurfi ekki að fara í kirkju, þegar það getur
Hlýtt á guðsþjónustur heima hjá sér. En þetta eru að
Biestu leyti viðbárur. Ég veit ekki, hvernig það er í sveit-
Um- Eu ég held, að það séu tiltölulega fáir hér, sem