Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 36

30
Eiríkur Eiirílcsson:
Jan.-Febr.
Það ætti okkur þvi að vera íhugunarefni, að einhver
fyrsta frásagan um Jesú er um liann í helgidóminum.
Og á orðum hans, að hann vill vera þar, varð framhald
i verki. Hann hreinsaði lil í helgidóminum, er hann var
orðinn líkari ræningjabæli en bænahúsi. A miðöld-
um voru kirkjurnar griðastaðir og vígi um leið. Þannig
þarf það að verða að nýju andlega skilið.
Við erum nú við byrjun nýs árs. Við eigum þvi tengd-
ar vonir, að óskir okkar rætist, að úr rakni þeim vanda,
sem við erum í, mörg hver. Við biðjum þess, að hið
nýja ár komi með meiri birtu inn á heimili okkar og
blessun. En heimilin eru aðeins hlutar heildarinnai:,
þau mýnda hana að vísu, og þaðan kemur henni blær
og svipur, en hið einstaka mótast og af hinu almenna
og veltur því mjög á því, að það sé sem fegurst, og er
naumast unnt að hugsa sér fegurra tákn yfir byggðar-
lagi en kross kirkjuturnsins. Séu menn ekki jafnir
frammi fyrir honum, þá er illa farið, geti ekki liver og
einn fundið til þess, að hér er hann boðinn og velkom-
inn, þá verður erfitt að finna sameiginlegan stað fólki
byggðarinnar, en það er einmitt svo mjög nauðsynlegt,
er þeim fækkar, er hér vilja eða geta verið, og verður
fámennið naumast bærilegt, nema einhver sé sá staður
til, einhverjar þær stundir, er þoki okkur saman, að við
vegna þess, sem sameinar, finnum til hins sameiginlega.
En það er svo margt og það stærst, að við erurn börn
eins föður, að við erum hér í því, sem okkar föður er.
Kirkjan með turni sínum, er viða sér langt að, hefur
þannig miklu hlutverki að gegna, og við skulum öll reyna
á nýju ári að láta okkur skiljast það, svo að það, sem
á að vera, verði i sem fyllstum mæli.
En það er svo víða, sem segja má: Hér er heilög jörð.
Við getum i rauninni alls staðar sagt: Hér er ég í því,
sem míns föður er. Það er að ýmsu leyti rétt og satt, og
þekkjum við t. d. öll til gleðinnar, sem grípur okkur,