Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 18

12
Gísli Brynjólfsson:
Jan.-Febr.
um stóð hinu andlega lífi fyrir þrifum þar í prestakall-
inu, var örbirgðin, sem allur þorri manna átti við að
húa í tómthúsunum þar á Nesinu, en þó einkum i Hafn-
ai’firði. Baráttan fyrir lífinu fæddi af sér hið mesta á-
lmgaleysi um allt, sem ekki snerti munn og maga“. Þessi
er vitnisburður nýlátins kirkjuliöfðingja um það, hver
áhrif liinn ytri hagur ahnennings hafi á lians andlega líf.
Að hans dómi á fólkið enn langt í land með að þekkja
þann leyndardóm að láta Ijós liáleitra hugsjóna og and-
legra áhugamála lýsa sér í myrkri og verma sig í kulda
hins efnalega umhverfis. Sá leyndardómur, að gera
sér þrenginguna í ytra lífi að andlegu þroskameðali, er
fólkinu algerlega hulinn. Hún skapar manninum and-
legt höl og ófarsæld, og þessvegna þarf kirkjan að berj-
ast fyrir hættum ytri kjörum með öllum þeim meðul-
um, sem eru í samræmi við kærleiksríka breytni og
kristilegt hugarfar.
Það, sem nú hefur verið rætt, er ekki nema önnur
hlið þess máls, sem orð Páls hér að framan gefa tilefni
til. „Bæði kann ég að búa við lítinn kost; ég kann líka
að hafa allsnægtir“, segir Páll. Að liafa einhver efni
undir höndum og kunna að fara vel með þau, það kall-
ar Páll líka lejuidardóm, ekkert síður en að mæta skort-
inum og' erfiðleikunum. E. t. v. finnst okkur það ein-
kennilegt. En lífið sjálft sýnir okkur, hve mikinn sann-
leika þessi orð hafa að geyma. I sumra manna höndum
verða auðurinn og efnin þeim til jafnmikils ófarnaðar
og fátæktin er öðrum. Það er fyrst og fremst vegna þess,
að ef maðurinn notar auð sinn í eiginhagsmunaskyni,
meðan aðrir líða skort, drýgir hann glæp gagnvart með-
bræðrum sínum, sem eiga jafnan rétt til lífsgæðanna.
En í öðru lagi verður mikill auður yfirleitt öllum mönn
um til hindrunar á vegi andlegs þroska. Auðurinn hefur
ótrúlegt aðdráttarafl. Áður en varir, fær hann vald yfir
huga mannsins og gerir liann að þrseli. Sál mannsins