Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 60

54
Guðm. Einarsson:
Jan.-Febr.
þjóðina mikils, heldur var beinlinis illa við hana og hrædd við
hana, þvi að hún var áður voldug í landinu og virt af Hyksos-ætt-
inni. En þó munu ofsóknirnar á hendur þeim hafa gengið
mest úr hófi eftir að Dliutmes III. kom til valda, svo að þeir,
undir stjórn Móse, flýja burt úr landinu eftir að Dhutmes III.
hafði setið að völdum í 11 ár, en aðrir flýðu burt yfir liafið til
Grikklands, og sennilega enn aðrir til Spánar og alla leið til
írlands.
Aftur á móti væri það mjög ósennilegt, að Ramses II. sonar-
sonur Ramses I., sem var frá Gosen og af semitiskum uppruna
að einhverju leyti, skyldi ofsækja og kúga ísraelsmenn, enda er
það, samkvæmt skoðun fornfræðinga, talið vafalaust, að Rams-
es II. liafi hlynnt að Gosenlandi og eflt og endurreist fornu
borgirnar þar, sem vonlegt var, það var það eina eðlilega, að
honum rynni blóðið til skyldunnar, bæði til ættmenna og upp-
runastöðvar ættar sinnar.
Vér getum þá með góðri samvizku hætt við að elta hina á-
gizkuðu liugmynd um burtför ísraelsmanna úr Egyptalandi á
dögum Ramses II. og snúið aftur að fræðslu Bibliunnar, sem
allar frásagnir annara fornra rita líka styðja að.
Af því að próf. Ásm. spyr mig ennfremur, hvort ég trúi þvi,
að Sara hafi verið 100 ára gömul, er liún ól ísak, þá verð ég i
minni barnalegu trú að játa því, að ég trúi því, að liún hafi
verið komin yfir nírætt (þ. e. yfir þann aldur, sem konur að
venjulcgum lögmálum náttúrunnar geta alið börn) er hún eign-
aðist soninn ísak, þótt ég efist ekki um, að það sé talin heimska,
og margir brosi að fávizku minni. Ég trúi þvi, að ísak sé fædd-
ur samkvæmt guðlegri(ákvörðun af guðlegum mætti til þess að
hann mætti verða sönn fyrirmynd Guðs eigin sonar, sem bar
fram fórnina miklu í Móríalandi, á Golgata. Og ég held, að þeir,
sem liafa gjörliugsað og sökkt sér niður í hinn mikla tvöfalda
spádóm, fyrsta, skýrasta og ákveðnasta í Gamla-testamenntinu,
sem fórnarsaga ísaks er, — bæði sem spádómur og fyrirmynd
i einu —, um Jesú Krist, mun hallast með mér að þeirri skoð-
un, að hér hafi guðleg öfl og guðlegar ráðstafanir verið að
verki. Það er einkasonur fæddur af guðlegri ákvörðun, sem
einn gat verið sönn táknmynd, eða fyrirmynd hans, sem fram
átti að bera sitt eigið lif sem fórn fyrir synd alls heimsins.
Guð vildi gefa heiminum sanna fyrirmynd, spádóm, sem hægt
væri að byggja á, og þvi var það, að hann gaf heiminum ísak,
til þess að fæðing hans skyldi auka trú mannanna á fórnina
miklu, sem svo mjög reið á, að mennirnir tryðu á og treystu.