Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 48

42
Friðrik Hallgrimsson:
Jan.-Febr.
Við áðum þennan dag á heimleið í Laugardalnum i
indælasta veðri, og þá minnti Björn okkur á, að það
væri sunnudagur og við ættum að halda guðsþjónustu.
Við fórum að leita að sálmi, sem flestir kynnu utanbók-
ar, og við sungum þar þenna sama sálm. Hann hreif
mig svo þá í hinni dásamlegu kirkju náttúrunnar, að
hann varð mér þá kær og hefir alltaf verið siðan. Sú
stund hefir oft komið mér í hug og yfir þeim endur-
minningum alltaf verið fagur og bjartur blær, þvi að ég
lield að mér sé óliætt að segja, að þá tilbáðum við Guð
í anda og sannleika.
Ég var þá nýlcominn heim frá Kaupmannahöfn. Á
námsárunum kom ég stundum heim á sumrum og var
þá með föður mínum á vísitazíuferðum hans. Það voru
skennntilegar ferðir, og ég kynntist þá mörgum byggð-
arlögum landsins. Það var unun að koma á prestssetrin
og njóta þeirrar miklu gestrisni og ástúðar, sem við átt-
um þar að mæta. Og þar sá ég víða merki þess, hvílíka
þýðingu góður prestur og gott prestsheimili getur haft,
bæði fyrir trúarlíf og menningarbrag sveitarinnar.
Námsárin í Khöfn, þeirri fögru og skemmtilegu borg,
voru mér að mörgu leyti lærdómsrík, ekki sízt fyrir það,
hve mörgu góðu fólki ég kynntist þar, bæði ættingjum
móður minnar, kennurum og námsfélögum. Fog, Sjá-
landsbiskup, sem liafði bæði fermt móður mína, gift
foreldra mina og vígt föður minn til biskups, var mér
mjög góður, og kom ég oft heim til lians, og margir aðr-
ir vinir foreldra minna sýndu mér mikla gestrisni og
góðvild. Mikill áliati var mér að kirkjugöngum á þeim
árum, því að margir Kaupmannahafnarprestarnir voru
ágætir kennimenn, sem mikil uppbygging var að hlýða
á. Og mikið lærði ég af því að taka þátt í safnaðarstarfi,
sérstaklega sunnudagaskólakennslu, og njóta þar leið-
sagnar áhugasamra og reyndra presta. Þar vaknaði hjá
mér löngunin til að boða fagnaðarerindið börnum og