Kirkjuritið - 01.01.1943, Qupperneq 54

48
Friðrik HaUgrímsson:
Jan.-Febr.
Síðan eru liðin 17 ár, sem hugljúft starf og mikil á-
stúð og tryggð fjömargra vina hefir gert mér ánægjurík
og farsæl. Ég skil varla í því, að þau séu orðin svo mörg,
því að mér finnst svo stutt síðan ég kom heim aftur;
þau hafa verið svo skemmtileg, þessi ár, og tilhreytinga-
rík. Tíminn líður fljótt, þegar manni líður vel og nóg
er að starfa; bg ekki hefir það vantað, að nóg verk væri
alltaf fyrir hendi í svo stóru prestakalli. Fyrir 14 árum
tók ég aftur við prestsþjónustu við Laugarnes-spitalann,
sem nú er fluttur að Kópavogi. og allmörg ár hefi ég' líka
haft á hendi kennslu í kristnum fræðum við Gagnfræða-
skóla Reykjavíkur.
Það starf, sem ég hefi haft hvað mest skemmtun af,
er undirbúningurinn undir það að segja börnunum sög-
ur í útvarpinu. Ég hef skoðað það sem einn þátt i prests-
starfi mínu; því að jafnframt þvi að skemmta börnun-
um hefi ég alltaf liaft í huga að glæða hjá þeim heil-
brigða kristna lifsskoðun og liefi ég þessvegna vandað
eins vel og' mér var unnt til þess, sem ég hefi flutt þeim.
— Mikið af sögunum, sem ég liefi sagt þeim, hefi ég
gefið út. yfir höfuð að tala hefi ég helzt haft æskulýð-
inn í huga við ritstörf mín, þvi að allar þær 12 bækur,
sem ég hefi samið éða búið undir prentun, eru að 2
undanteknum beinlínis ætlaðar börnum og unglingum.
Það eina að kalla má, sem hefir varpað skugga á gleði
mína þennan seinasta áfanga, er það, að mér hefir stund-
um fundizt þeir, sem eiga að kristindómsmálum að
vinna, ekki vera nógu vel samhuga og samhentir, og allt
of margir skilningslitlir á það, hve mikla þýðingu það
hefir, að menn leggi af alhug rækt við trúarlíf sitt
og það starf kirkjunnar, sem miðar að því að vekja
það og glæða hjá öðrum. Guð gefi að breyting til batn-
aðar megi á því verða. Að því vil ég með hjálp hans
vinna, meðan líf og þrelc endist.