Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 41

KirkjuritiS.
í því, sem míns föður er.
35
himinháa liugsun verða veruleiki í lífi okkar á nýbyrj-
uðu ári. Gefi sú vitund okkur styrk, að hjartaslög okkar
eru heyrð, þótt stormar geisi, sé sótt fram til lífs og betr-
unar. Lífið mun enn, sem fyrr, færa okkur fegurð og
fögnuð, en einnig sorgir og mótlæti. En verði þá hugs-
unin, að Guðs börn erum við, oklcar hið fyrsta og síð-
asta. Göngum þá glöð og örugg á brautum nýja ársins
í Jesú nafni og hans orða.
Eiríkur Eiríksson.
„Drottinn hefir ásett sér að búaí dimmunni“
Eitt sinn er ég var að blaða í gömlu Biblíunni minni; kom ég
ofan á þessa setningu: „Drottinn hefir ásett sér aS búa i dimm-
unni.“ Ég minntist ekki aS hafa heyrt þetta fyr, en mér virtist
sem þessi orS ættu erindi til mannanna á öllum tímum. Fátt er
mannlegum verum óhugnanlegra en myrkriS, og þótt veriS sé
aS vinna liin svokölluSu myrkraverk, þá er þó eitthvaS i mann-
inum, sem saknar Ijóssins, ef ekki hið ytra, þá hiS innra. En
samt er myrkrið altaf til í heiminum, meira að segja mikið af
inyrkri. Þess vegna varð að fá eitthvaS til aS vinna á móti þessu
myrkravaldi, og þessi spekingur Gamla testamentisins tekur
ekki á öðru en sjálfum liimnanna GuSi, ekkert annað gat lýst
upp dimmuna. Honum þykir heldur ekki nóg, að drottinn sendi
anda sinn til þess að lýsa upp þetta myrkviði, hann verður sjálf-
ur að búa í dimmunni, þá er alt eins og þaS á að vera, öðru-
vísi gat Guð ekki sameinast mannlegri eymd og myrkri. Þetta
hefir verið álit manns á tímum Gamla testamentisins.
Einn af okkar beztu og mestu ritliöfundum sagði einu sinni
i yndislegu ævintýri, aS „Guð væri í syndinni“. Þetta þótti
mönnum djörf ályktun. En einmitt þetta er hið sama og í ofan-
greindri setningu Ritningarinnar: „Drotfinn hefir ásett sér að
búa i dimmunni". Hvergi er myrkrið svartara en þar, sem það
sameinast syndinni, og hvergi er meiri þörf fyrir hina guðlegu
birlu. En siálfur drottinn er hin sama heimsól, hversu dimt
sem verður í kringum hann. ViS sjáum og vitum, að sólin er
björt og fögur, þótt hún dyljist að skýjabaki, og stundum eru