Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 50

44
Friðrik Hallgrímsson:
Jan.-Febr.
A afmælisdaginn minn fékk ég mörg símskeyti úr
öllum áttum.Meðal þeirra var kveðja frá Kirkjufélaginu
vestur-íslenzka, og önnur frá söfnuðum mínum í Ar-
gyle-bjrggð í Canada, sem ég þjónaði tæp 22 ár.
Tildrögin til þess að ég fór þangað voru þau, að
Ivirkjufélagið vestur-íslenzka vantaði tilfinnanlega presla,
og forseti Kirkjufélagsins hafði skrifað föður mínum
og beðið liann um að stuðla að því, að móðurkirkjan
hér lieima veitti þar einliverja hjálp, og til þess var
hann fús, vegna þess að hann mat að maklegleikum
það, hve mikið kristnir Vestur-íslendingar lögðu á sig
til þess að halda við hjá sér kristilegu starfi. Þegar svo
köllun kom til mín frá söfnuðunum í Argyle-hvggð, á-
samt eindregnum tilmælum forseta Kirkjufélagsins um
að ég tæki þeirri köllun, féllst faðir minn á, að rétt væri
að ég færi, þó að liann hefði liinsvegar heldur óskað
að ég væri kyr hér lieima. Mig langaði líka til að kanna
ókunna stigu og leggja jafnframt lið góðu málefni. En
ekki hugsaði ég þá til þess, að dvöl mín þar vestra yrði
eins löng og' raun varð á. En ekki sé ég eftir þeim árum.
Ég lærði mikið af því að komast í nýtt umhverfi og
kynnast nýju kirkjufvrirkomulagi, nýjum starfsaðferð-
um og bókmenntum, sem ég hafði áður liaft lítið af að
segja. Ég veit, að það var hönd Guðs, sem leiddi mig
þangað, og ég' hafði mikla ánægju af starfinu þar.
í prestakallinu mínu voru um 1000 manns og ein
kirkja; en þegar ég fór þaðan, voru kirkjurnar orðnar
4, allar mjög myndarlegar og snotrar, og ein þeirra á-
reiðanlega fallegasta íslenzka sveitakirkjan, sem til er.
Þar naut ég hinnar beztu samvinnu kristinna áhuga-
manna, og' allt félagslíf bygðarinnar var í nánu sam-
bandi við safnaðarstarfið. Fólkið i byggðinni kostaði
að öllu leyti kirkjulega starfið með frjálsum fjárfram-
lögum, og kirkjurækni befi ég hvergi þekkt betri en þar.
Á vetrum messaði ég á 2 kirkjum á hverjum sunnudegi