Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 14

8
C. E. M. J.: Siðbót verður að hefjast. Jan.-Febr.
grundvallað á kærleika og samstarfi, en ekki á óvild og
samkeppni.
f þessum og þvílíkum spurningum birtist siðgæðisáhug-
inn nýi hjá kynslóðinni, sem nú er að ná þroska. Hve
langt mun liann knýja liana fram? Mun hann ef til vill
leiða til almennrar trúarvakningar? Ég er eng'inn spá-
maður og g'et ekki svarað spurningunni, en eitt virðist
mér benda í þessa átt. Það er ný afstaða til hins illa, af-
staða í þá átt að telja það raunverulegt og frumstætt, jafn
vel ólæknandi meinsemd i mannshjörtunum. Mín kyn-
slóð hugsaði sér hið illa eins og afleiðingu af aðstæðun-
um, t. d. slæmum aðbúnaði andlega eða óheppilegu upp-
eldi. Af þvi leiddi, að fært myndi að lækna hið illa með
félagslegum eða stjórnarfarslegum aðgerðum. Ef jafn-
aðarstefnan útrýmdi örhirgðinni og' sálfræðin og uppeld-
isvísindin tryggðu gott barnfóstur, þá myndi mannkynið
þann veg nálgast fullkomnunar takmark sitt.
Ég hygg, að stríðið hafi gert mönnum ó-
kleift að líta svo hjartsýnum augum á
hið illa. Allt hið illa, sem i stríðinu birtist,
Tækifæri fyrir
kirkjufélögin.
er meira og dýpra en svo, að það verði skýrt blátt áfram
eins og afleiðing af aðstæðunum. Það virðist eiga djúp-
ar rætur i mönnunum, ef til vill i alheiminum. En það
hefir vissulega ávallt verið sjónarmið trúarinnar.
Önnur spurning er það, hvort þetta nýja vín andans
muni varðveitast i hinum fornu helgjum kirkjunnar.
Ég veit það eklci. Ég veit það eitt, að leysing andans
er að koma og nýtt. tækifæri fyrir kirkjuna, hetra en
henni hefir veitzt áður um hundruð ára.
Neytir hún þess?
Undir því er komin framtíð menningar vorrar.