Kirkjuritið - 01.12.1943, Síða 6

308
Bjarni Jónsson:
Nóv.-Des.
orð fögnuð í liuga barnsins: „Hvert fátækl hreysi liöll nú
er, þvi Guð er sjálfur gestur hér“.
Hátíð og heimili. Þelta á að fara saman. En ég veit,
að þegar talað er um lieimili, þá má tala varlega. Heim-
ilið á að vera helgidómur. í þeim lielgidómi á að halda
hátíð. En ég liefi séð svo margt og heyrt svo margt, að
ég veit, að ég verð að tala gætilega. Það er ekki alltaf
hátíðarhirta í híbýlum mannanna. Oft er háð harátta
innan þeirra veggja. Sú harátta er ekki sýnd fjöldanum.
Þessi harátta er háð á hinu fátæka heimili. En hún er
einnig háð, þar sem nóg er til alls. Þar eru dýrindis
húsgögn, og margvísleg þægindi lífsins. Það lítur svo út,
að þar geti menn veitt sér allt. En eitt getur þó vantað hæði
hjá hinum fátæku og jáku, og þetta er ekki hægt að
kaupa með peningum. Það er ekki hægt að kaupa sér
sálarfrið, þó að margar jólagjafir séu á hoðstólum. Það
stoðar lítið að segja við þá, sein eiga í haráttunni: „Nú
ált þú að gleðjast“. Nei. Menn skilja ekki þetla ávarp.
Þessvegna er þörf á þeirri gjöf, sem er æðri skdningi
mannanna. En þetta er einmitt jólagjöfin frá Guði, að
til er friður, sem er æðri öllum skilningi. Ef þessi frið-
ur fengi að ná inn á lieimili þjóðar vorrar, þá væri hin
sönnu jól lialdin.
Hugsum um það, livers virði það er að mega halda
hátíð á heimili. Þegar jólakveðjur voru, fvrir nokkrum
árum, sendar frá öðrum löndum útvarpsleiðina hingað,
heyrði ég þessa kveðju senda ungum hjónum: „Við
foreldrarnir vonum, að þið nú Syngið jólasálmana, eins
og venja hefir verið heima hjá okkur“. Á hak við þessi
orð er titrandi hjarta. MJarteinn Lúther segir: „Þar sem
jnenn syngja, skall þú fá þér sæti“.
Hvað fær eins kallað á hreina, harnslega gleði eins
og jólasálmarnir? Ég veit, að jólasálmarnir eiga vernd-
andi, hlessandi og styrkjandi mátt. Mér hefir hlotnazt
sú gleði, að eiga ávallt þá tilfinning, að liin heilaga nótt
er sérstök gjöf. Ég dvel oft við þessi orð: