Kirkjuritið - 01.01.1950, Blaðsíða 8

6
KIRKJURITIÐ
skort einurð, manndóm, hreinleik, kærleik, trú til að
fylgja boðun hans hiklaust og óskorað. Það hefir reynzt
oss þyngsta böl. En hafi nokkuð reist við reyrinn brotna,
þá er það kristindómurinn. Hverju öðru er það að þakka
en honum, að vér höfum stigið blessunarríkustu gæfu-
spor ævi vorrar? Hver varð afleiðing þess, þegar þú vald-
ir á vegamótum, þótt í veikleika væri, af alhug Guð og
hið góða? Hamingja og sæla lífs þíns. Daglega höfum
vér getað þreifað á því, að fylgd við boð Krists er leið
til lífsins.
Og kunnum vér að lesa sögu þjóðar vorrar, þá munum
vér sjá, að þar hefir gilt hið sama.
Af kristnitöku hennar sprettur, er stundir líða og áhrif-
in ná tökum á hjörtunum, friðaröld og dásamlegrar menn-
ingar. En af spilltum siðum, eigingirni og valdafíkn og
rotnu heimilislífi vex Sturlungaöld, og frelsi og sjálfstæði
Islendinga hrynur í rústir. Þegar loks birtir aftur eftir
langar eymdaraldir, þá er það af því, að þjóðin eignast
kristnar hetjur. Þeir eru það allir undantekningarlaust
brautryðjendurnir miklu að því, að Island verður á ný
farsælda frón, allir frá Eggert Ólafssyni til Jóns Sigurðs-
sonar. Nei, kristindómurinn hefir ekki brugðizt íslenzku
þjóðinni.
En veraldarsagan, sýnir hún ekki hið gagnstæða?
Er ekki valurinn blóðgi og viðurstyggð eyðingarinnar
um hinn kristna heim sönnun þess, að kristindómurinn
hefir brugðizt? Eftir 19 aldir frá upphafi hans er svona
komið. Nei, þetta er aðeins sönnun þess, að mannkynið
hefir brugðizt kristindóminum. öll þessi skelfing er tröðk-
un á boðum hans. Að vísu hefir bærzt með öllum kristn-
um þjóðum einlæg löngun til kristni. En tvennt hefir eink-
um hnekkt þróun hennar.
Mönnum hefir gengið treglega að skilja, að kristindóm-
inum á engu síður að búa rúm í félagslífinu út á við en
í hjörtum þeirra og heimilislífi. Ýms svið hafa orðið lítt